21 Δεκεμβρίου 2022
ΤΕΛΕΥΤΑΊΟ ΆΡΘΡΟ- COCOFE
Έχουν περάσει ήδη 2 χρόνια από τότε που ξεκίνησε το έργο μας CoCoFe. Τώρα βρισκόμαστε στο τέλος αυτού του εποικοδομητικού ταξιδιού που αποτελείται από νέες εμπειρίες, ανταλλαγές και δραστηριότητες μάθησης χωρίς αποκλεισμούς.
Καθώς το έργο ξεκίνησε τον Δεκέμβριο του 2020, δεν γνωρίζαμε ακόμη τους περισσότερους εταίρους της κοινοπραξίας και η κατάσταση ήταν περισσότερο από ποτέ αβέβαιη, με το δεύτερο κύμα της πανδημίας COVID19 και τα νέα λουκέτα και περιορισμούς που επέβαλαν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Κοιτάζοντας πίσω στους πρώτους μήνες του κύκλου ζωής του CoCoFe, πρέπει να πούμε τώρα ότι η σύμπραξη ξεπέρασε με επιτυχία τα εμπόδια των προηγούμενων ετών και πέτυχε να αναπτύξει έγκυρα εργαλεία που καλύπτουν τις ανάγκες εκμάθησης γλωσσών των γυναικών προσφύγων και των μεταναστριών που εργάζονται σε περιβάλλοντα μικρής κλίμακας παραγωγής και λιανικής πώλησης.
Για την επίτευξη αυτού του στόχου, οι εταίροι ανέπτυξαν τους ακόλουθους μαθησιακούς πόρους:
- Ένα συνοδευτικό βιβλίο μαθημάτων σε έκδοση PDF, που περιλαμβάνει ασκήσεις και συμβουλές για γλωσσικά θέματα, όπως χαιρετισμούς, χιούμορ, ψιλοκουβέντα, εναλλαγή στη συζήτηση κ.λπ.
- Η πλατφόρμα ηλεκτρονικής μάθησης CoCoFe, με ελεύθερη πρόσβαση και με όλα τα περιεχόμενα του Companion Book
- Το αναλυτικό πρόγραμμα των μαθημάτων CoCoFe και ενδείξεις σχετικά με τις μεθοδολογίες διδασκαλίας του προγράμματος.
- Ένα μίνι λεξικό που περιλαμβάνει τις κύριες λέξεις και προτάσεις που περιλαμβάνονται στα μαθήματα CoCoFe για την υποστήριξη των μεταναστριών παρέχοντάς τους το κλειδί για την πλήρη κατανόηση των πιο σημαντικών εννοιών.
Κατά το δεύτερο έτος του έργου, οι εταίροι εφαρμόζουν αυτούς τους πόρους στις χώρες τους. Συγκεκριμένα, διοργάνωσαν μαθήματα κατάρτισης με μετανάστριες και τοπικές εκδηλώσεις για την προώθηση του έργου και του εκπαιδευτικού υλικού του. Χάρη στη δέσμευσή τους, οι εταίροι του CoCoFe προσέγγισαν περισσότερα από 100 άτομα μέσω των τοπικών εκδηλώσεων που διοργανώθηκαν στη Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Φινλανδία, την Ισπανία και την Κύπρο και ενέπλεξαν περίπου 100 γυναίκες στις εκπαιδευτικές τους δραστηριότητες.
Στο τέλος αυτής της μεγάλης εμπειρίας του έργου, όλοι οι εταίροι μπορούν να βασιστούν σε μια νέα σειρά εκπαιδευτικών πόρων για τις μετανάστριες με τις οποίες εργάζονται και σε μια μακροχρόνια συνεργασία μεταξύ νέων ευρωπαίων εταίρων.
06 Δεκεμβρίου 2022
Δύσκολος δρόμος προς την Ευρώπη, δυσκολότερη ζωή στη Γαλλία
Πολύ συχνά, η δύσκολη κατάσταση που βιώνουν οι μετανάστριες στη Γαλλία προσθέτει τραύμα στις μετανάστριες που είχαν πέσει θύματα βίας κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους στη χώρα υποδοχής.
Σύμφωνα με τους κοινωνικούς λειτουργούς του Κέντρου Primo Levi, δεν παρέχονται κοινωνικές υπηρεσίες κατά την άφιξη στη Γαλλία για τις μετανάστριες που έχουν πέσει θύματα σεξουαλικής βίας κατά τη διάρκεια της εξορίας τους. Αυτή η έλλειψη φροντίδας επιδεινώνει το τραύμα τους. Ταυτόχρονα, το γαλλικό σύστημα ασύλου δυσκολεύεται να λάβει υπόψη του όσα έχουν υποστεί κατά τη διάρκεια του μεταναστευτικού τους ταξιδιού.
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, την Παρασκευή 25 Νοεμβρίου, η ένωση περιγράφει λεπτομερώς σε έκθεσή της μια τάση που παρατηρεί τα τελευταία δέκα χρόνια: οι μετανάστριες ξεκινούν όλο και περισσότερο μόνες τους “τα βάναυσα μονοπάτια της εξορίας” και υφίστανται μια “συνέχεια βίας”, στη χώρα καταγωγής τους, στο δρόμο προς την εξορία και στη συνέχεια κατά την άφιξή τους στη Γαλλία.
Σύμφωνα με τον Maxime Guimberteau, επικεφαλής επικοινωνίας και υπεράσπισης του Κέντρου Primo-Levi, οι γυναίκες αυτές πλήττονται από συνεχή βία που συχνά ξεκινά από τη χώρα καταγωγής με περιπτώσεις βασανιστηρίων, βιασμών, συζυγικής βίας, σεξουαλικού ακρωτηριασμού και αναγκαστικών γάμων. Στη συνέντευξη που παραχώρησε στο InfoMigrants, επιβεβαίωσε ότι “επί του παρόντος, η εν λόγω βία κατά τη διάρκεια του ταξιδιού αναφέρεται κατά τη διάρκεια της συνέντευξης στο Γαλλικό Γραφείο Προστασίας Προσφύγων και Ανιθαγενών (Ofpra), αλλά δεν λαμβάνεται υπόψη στην αίτηση ασύλου, δηλαδή δεν έχει καμία βαρύτητα στην απόφαση του Ofpra”. Πρόσθεσε ότι “το να μην λαμβάνεται υπόψη αυτή η βία σημαίνει επίσης ότι ξεχνάμε ότι αυτές οι γυναίκες επηρεάζονται κατά τη διάρκεια της συνέντευξης από όσα έχουν υποστεί. Όταν έρχονται ενώπιον της γαλλικής διοίκησης, φτάνουν φορτωμένες με τραύματα, τα οποία αλλοιώνουν την ικανότητά τους να μιλήσουν μπροστά στους πράκτορες της Ofpra. Οι ψυχολόγοι μας λένε ότι ένα από τα συμπτώματα που επηρεάζουν τα θύματα σεξουαλικής βίας είναι η σιωπή”.
Έτσι, οι μετανάστριες βιώνουν ένα διπλό τραύμα με εξαιρετικά αρνητικές επιπτώσεις στην ένταξή τους στις χώρες υποδοχής.
Βιβλιογραφικές αναφορές:
InfoMigrants
24 Νοεμβρίου 2022
Προστατεύονται επαρκώς οι μετανάστριες από το βρετανικό σύστημα;
Οι μεταναστευτικές τάσεις διαφέρουν μεταξύ ανδρών και γυναικών. Αυτές είναι προϊόν των στερεοτύπων των φύλων που διαπερνούν την κοινωνία μας και επηρεάζουν ως ένα βαθμό τον τρόπο με τον οποίο οι άνδρες και οι γυναίκες ζουν τη ζωή τους, ακολουθούν καριέρα, αναλαμβάνουν καθήκοντα φροντίδας και αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και με τις οικογένειές τους. Σε σύγκριση με τους άνδρες, οι γυναίκες είναι πιο πιθανό να εξαρτώνται από άλλους μετανάστες. Μετακινούνται στο Ηνωμένο Βασίλειο για να ξεκινήσουν έναν νέο γάμο, για να ακολουθήσουν εγκατεστημένους ή Βρετανούς πολίτες ή επειδή είναι εξαρτώμενες από άνδρες αιτούντες άσυλο, εργαζόμενους ή φοιτητές. Οι γυναίκες μετανάστριες είναι, εκτός των άλλων, ιδιαίτερα ευάλωτες στην εκμετάλλευση στις σχέσεις, στην αγορά εργασίας, στην ιδιωτική κατοικία και σε άλλα κοινωνικά πλαίσια, λόγω των περιορισμών σχετικά με το ποιος μπορεί να εργαστεί (σε ποιες θέσεις εργασίας), της πολιτικής “μη προσφυγής” και της εχθρικής στάσης απέναντι στους μετανάστες, η οποία δρομολογείται με αυστηρούς και σκληρούς κανόνες από τις δημόσιες αρχές.
Σύμφωνα με έρευνες, σχεδόν τα δύο τρίτα των μεταναστών με οικογενειακή βίζα είναι γυναίκες (“Οι μετανάστριες και η κοινωνική ασφάλιση”, 2020). Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι μετανάστες με οικογενειακή βίζα επιτρέπεται να εργάζονται, αλλά δεν δικαιούνται δημόσια βοήθεια και πρέπει να καταβάλλουν ετήσιο τέλος υγείας προκειμένου να λαμβάνουν δευτεροβάθμια (δηλαδή νοσοκομειακή) περίθαλψη μέσω του ΕΣΥ. Επιπλέον, μόνο το 19% των μεταναστριών επιτρέπεται να εργάζονται στο Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά οι μετανάστριες όλων των μεταναστευτικών καθεστώτων συνεισφέρουν στο εργατικό δυναμικό (“Migrant Women and Social Security”, 2020). Η πλειονότητα της κρατικά χρηματοδοτούμενης παιδικής μέριμνας, καθώς και οι περισσότερες υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας και κοινωνικής στέγασης δεν είναι διαθέσιμες στους μετανάστες με βίζα εργασίας και πρέπει να καταβάλλουν ετήσιο τέλος υγείας για να λάβουν δευτεροβάθμια περίθαλψη από το NHS. Είναι πιο δύσκολο για τις γυναίκες να κατανοήσουν τα δικαιώματά τους, να αναζητήσουν υποστήριξη ή ακόμη και να πλοηγηθούν στην υγειονομική περίθαλψη, στους λογαριασμούς κοινής ωφέλειας ή στην αναζήτηση εργασίας λόγω των γλωσσικών προβλημάτων και της έλλειψης εξοικείωσης με το νέο σύστημα και πιο δύσκολο για αυτές να ενταχθούν και να αλληλεπιδράσουν με τις αρχές σε ένα σύστημα που σκοπίμως επιδιώκει να δημιουργήσει ένα “εχθρικό περιβάλλον”.
Στην πλήρη απασχόληση, το μισθολογικό χάσμα μεταξύ των δύο φύλων είναι ουσιαστικά ανύπαρκτο για τον μέσο όρο των μεταναστριών και των μεταναστών στο Ηνωμένο Βασίλειο, αν και διαφέρει δραματικά για τους μετανάστες από διάφορες περιοχές του κόσμου (“Migrant Women and Social Security”, 2020). Συνολικά, λιγότερες μετανάστριες από όσες γεννήθηκαν στο Ηνωμένο Βασίλειο εργάζονται με μερική απασχόληση, παρά το γεγονός ότι υπάρχουν σημαντικές διαφορές ανάλογα με τη χώρα γέννησης. Ένας δυσανάλογα μεγάλος αριθμός μεταναστριών εργάζεται σε κλάδους με χαμηλούς μισθούς και χαμηλή ειδίκευση, όπως η καθαριότητα, οι οικιακές υπηρεσίες και η φιλοξενία. 25% των εργαζομένων σε αυτούς τους κλάδους χαρακτηρίζονται από χαμηλές αμοιβές, ελάχιστες προοπτικές επαγγελματικής εξέλιξης και επικίνδυνες συνθήκες εργασίας, όπως οι συμβάσεις μηδενικής απασχόλησης και η αυτοαπασχόληση (“Migrant Women and Social Security”, 2020).
Οι περισσότερες θεωρήσεις που εκδίδονται από το μεταναστευτικό σύστημα συνοδεύονται από τον όρο “μη προσφυγή στο δημόσιο χρήμα” (NRPF). Αυτό σημαίνει ότι οι μετανάστες με περιορισμένη άδεια παραμονής στη χώρα δεν θα έχουν πρόσβαση σε δημόσιους πόρους, όπως η πλειονότητα των παροχών κοινωνικής ασφάλισης, τα φοιτητικά δάνεια, η δημόσια στέγαση, η βοήθεια για τους αστέγους και η πλειονότητα των παιδικών σταθμών που χρηματοδοτούνται από το δημόσιο. Εάν έχουν εργαστεί και έχουν συνεισφέρει για επαρκές χρονικό διάστημα, οι γυναίκες με ΕΔΑΜ μπορεί να είναι επιλέξιμες για παροχές που σχετίζονται με την εργασία, όπως επίδομα μητρότητας, επίδομα ασθενείας ή επίδομα ανεργίας. Ωστόσο, δεδομένου ότι πολλές γυναίκες εργάζονται σε χαμηλά αμειβόμενα, επισφαλή επαγγέλματα στον τομέα της καθαριότητας και της φροντίδας, όπου οι συμβάσεις μηδενικών ωρών είναι συνηθισμένες, δεν θα είναι επιλέξιμες για αυτά. Δεν έχουν καμία περαιτέρω υποστήριξη και έχουν πολύ λίγες επιλογές για να φτιάξουν τη ζωή τους, καθώς επίσης κινδυνεύουν να παγιδευτούν σε ανεπιθύμητες και βίαιες σχέσεις. Πολλές γυναίκες που υποβάλλουν αίτηση ασύλου έχουν βιώσει με κάποιο τρόπο βία στις χώρες καταγωγής τους, κατά τη διάρκεια των ταξιδιών τους ή ακόμη και στο Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά το στίγμα και τα πολιτισμικά εμπόδια συχνά τις εμποδίζουν να μιλήσουν γι’ αυτό και να ζητήσουν βοήθεια. Η παραχώρηση για την καταπολέμηση της ενδοοικογενειακής βίας (Destitution Domestic Violence Concession – DDVC) προσφέρει λίγους μήνες υποστήριξης και χρόνο στους κατόχους θεώρησης συζύγου που είναι θύματα ενδοοικογενειακής κακοποίησης για να υποβάλουν αίτηση για επ’ αόριστον άδεια παραμονής, ωστόσο πολλές μετανάστριες γυναίκες που είναι θύματα ενδοοικογενειακής κακοποίησης έχουν κολλήσει.
Έχοντας υπόψη όλα αυτά, μπορούμε με ασφάλεια να πούμε ότι υπάρχουν πολλά που πρέπει να γίνουν από το σύστημα του Ηνωμένου Βασιλείου για να βοηθηθούν οι μετανάστριες γυναίκες να ενταχθούν καλύτερα στην κοινωνία. Ορισμένες από τις συστάσεις που προτείνει η έκθεση για το σύστημα του Ηνωμένου Βασιλείου είναι να αρθούν οι περιορισμοί στη δυνατότητα των μεταναστριών να εργάζονται, ώστε να μειωθούν οι οικονομικές δυσκολίες και η ευπάθεια στην εκμετάλλευση που βιώνουν οι αιτούσες άσυλο και να παρέχεται αξιοπρεπής φροντίδα εγκυμοσύνης και μητρότητας, καθώς και βασικές ιατρικές υπηρεσίες που θα επηρεάσουν θετικά την υγεία και την ευημερία των γυναικών και των παιδιών. Τέλος, για να προστατευθούν και να βοηθηθούν όλες οι γυναίκες που είναι θύματα βίας, προτείνουν ότι η παραχώρηση DDV θα πρέπει να είναι διαθέσιμη στις μετανάστριες με αβέβαιο μεταναστευτικό καθεστώς και να τις βοηθήσει να προσαρμοστούν αναλόγως στο νέο περιβάλλον και να μειώσει τις δυσκολίες της έναρξης μιας νέας ζωής μακριά από την πατρίδα.
Βιβλιογραφικές αναφορές:
Migrant women and social security. (2020). In Women’s Budget Group.
7 Νοεμβρίου 2022
Απασχολησιμότητα Οι δυσκολίες των μεταναστριών στο Ηνωμένο Βασίλειο
Οι μεταναστευτικοί νόμοι και οι απόψεις της κοινής γνώμης έχουν τεράστιο αντίκτυπο στις εμπειρίες και τις συνθήκες διαβίωσης των μεταναστών στο Ηνωμένο Βασίλειο, ιδίως όταν πρόκειται για τις μετανάστριες που είναι ιδιαίτερα ευάλωτες στην εκμετάλλευση στις σχέσεις, στην αγορά εργασίας και σε άλλα κοινωνικά πλαίσια. Αυτό συμβαίνει κυρίως λόγω των περιορισμών σχετικά με το ποιος μπορεί να εργαστεί (σε ποιες θέσεις εργασίας), της πολιτικής “μη προσφυγής” και των εχθρικών στάσεων απέναντι στους μετανάστες, οι οποίες συνήθως καλλιεργούνται από δημόσια πρόσωπα. Σύμφωνα με ορισμένες στατιστικές, οι άνδρες μετανάστες είναι πιο πιθανό να εργάζονται (83%) παρά τους άνδρες πολίτες του Ηνωμένου Βασιλείου (79%). Ωστόσο, το αντίθετο ισχύει για τις γυναίκες, με τα ποσοστά απασχόλησης των μεταναστριών να είναι χαμηλότερα (66%) από εκείνα των γυναικών που έχουν γεννηθεί στο Ηνωμένο Βασίλειο (72%) (Migrant Women and the Economy, n.d.). Αυτό είναι το αποτέλεσμα των διαφόρων μεταναστευτικών διαδρομών που ακολουθούν οι άνδρες και οι γυναίκες στο Ηνωμένο Βασίλειο, των κοινωνικών και έμφυλων συμβάσεων των διαφόρων ομάδων, των οικονομικών δυσκολιών που περιγράφονται σε αυτή την ενότητα και άλλων.
Οι γυναίκες που δεν μιλούν αγγλικά, που προέρχονται από χαμηλότερη κοινωνικοοικονομική προέλευση, με χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης ή γνώσης υπολογιστών και εκείνες που προέρχονται από κοινότητες με πολύ διαφορετικό πολιτισμικό υπόβαθρο από το Ηνωμένο Βασίλειο μπορεί να δυσκολευτούν περισσότερο να προσαρμοστούν στο νέο τους περιβάλλον. Για πολλές μετανάστριες, η γλώσσα αποτελεί σημαντικό εμπόδιο και η κακή γνώση της αγγλικής γλώσσας θα καταστήσει ακόμη πιο δύσκολο να ξεπεραστούν όλα τα άλλα εμπόδια, όπως η άγνοια του συστήματος και των δικαιωμάτων τους και η δυσκολία εξεύρεσης εργασίας και κοινωνικής υποστήριξης. Η μειωμένη διαθεσιμότητα των συνεδριών ESOL, οι αυστηρότερες απαιτήσεις επιλεξιμότητας και το συχνά αυξημένο κόστος παρακολούθησης επηρεάζουν την ένταξη αυτών των γυναικών.
Η ψηφιοποίηση του συστήματος παροχών έχει καταστήσει το γλωσσικό εμπόδιο πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα δείχνοντας ότι είναι πιο δύσκολο για τις γυναίκες που δεν γνωρίζουν αγγλικά, ειδικά αν δεν έχουν και γνώσεις πληροφορικής. Η εργασία εκτός σπιτιού υποχρεώνει τους μετανάστες να κοινωνικοποιούνται και να συνομιλούν συχνά με άλλους, καθιστώντας το έναν από τους πιο αποτελεσματικούς και αποδοτικούς τρόπους για την απόκτηση μιας νέας γλώσσας. Παρ’ όλα αυτά, επειδή θα περνούν μεγάλο μέρος του χρόνου τους στο σπίτι φροντίζοντας τα παιδιά τους ή άλλα μέλη της οικογένειας, οι μετανάστριες μερικές φορές δυσκολεύονται να μάθουν αγγλικά το ίδιο γρήγορα με τους άνδρες. Αργότερα, αυτό θα τις δυσκολέψει στην εύρεση εργασίας.
Σύμφωνα με μελέτη του Wonder Foundation, υπάρχουν σημαντικά πρακτικά εμπόδια για τις γυναίκες που προσπαθούν να μάθουν αγγλικά (Carson et al., 2016). Η τιμή και ο τόπος διεξαγωγής των γλωσσικών μαθημάτων είναι δύο από αυτά. Οι γυναίκες συχνά δεν γνωρίζουν αν δικαιούνται κονδύλια για τα μαθήματα λόγω της περίπλοκης φύσης του συστήματος παροχών και μερικές φορές τα μη αναγνωρισμένα μαθήματα παρέχονται δωρεάν. Το σημερινό επίπεδο αλφαβητισμού των γυναικών αποτελεί ένα ακόμη εμπόδιο. Μια πρόταση της μελέτης ήταν να γίνουν οι συνεδρίες ESOL χώροι όπου οι γυναίκες θα μπορούσαν να γνωρίσουν ανθρώπους και να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση εκτός σπιτιού και προκειμένου να δώσουν στις γυναίκες την αυτοπεποίθηση να κάνουν νέες δραστηριότητες, προέτρεψαν για τη δημιουργία “χώρων ενδυνάμωσης” ή χώρων μόνο για γυναίκες, όπου θα αισθάνονται ασφαλείς και ευπρόσδεκτες. η μελέτη συνέστησε επίσης να δοθεί στις γυναίκες η ευκαιρία να επικοινωνούν με αγγλόφωνους γηγενείς, καθώς αυτό θα τις βοηθούσε να αποκτήσουν μεγαλύτερη ευχέρεια στη γλώσσα και θα αύξανε τις πιθανότητες ενσωμάτωσής τους.
Έχοντας κατά νου όλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι μετανάστριες στο Ηνωμένο Βασίλειο, ιδίως αυτές που σχετίζονται με το γλωσσικό εμπόδιο, στο πλαίσιο του έργου CoCoFe αναπτύξαμε ένα δωρεάν μάθημα Επικοινωνιακών Δεξιοτήτων για να βοηθήσουμε τις γυναίκες να αυξήσουν τη γλωσσική τους επάρκεια και να επιτύχουν καλύτερες πιθανότητες απασχολησιμότητας. Το μάθημα αποτελείται από 10 μαθήματα τα οποία καλύπτουν διάφορους τομείς της επικοινωνίας, όπως η καταλληλότητα της γλώσσας, η επίσημη και ανεπίσημη χρήση γλωσσικών όρων, η ψιλοκουβέντα, το χιούμορ, η γλώσσα του σώματος, τα προσωπικά ζητήματα, η προετοιμασία για τη συνέντευξη κ.λπ. Με την παρακολούθηση αυτών των μαθημάτων, αναμένεται ότι οι μετανάστριες θα έχουν καλύτερη κατανόηση της αγγλικής γλώσσας και της χρήσης της σε διάφορες καταστάσεις που μπορεί να συναντήσουν τόσο στην προσωπική όσο και στην επαγγελματική τους ζωή εντός του Ηνωμένου Βασιλείου. Κάθε μάθημα συνοδεύεται από πολλαπλές δραστηριότητες, μελέτες περιπτώσεων και κουίζ που θα χρησιμεύσουν ως ένας ενδιαφέρων και πιο ελκυστικός τρόπος για να εξοικειωθούν με τη γλώσσα και να την εφαρμόσουν σωστά σε διάφορα σενάρια της πραγματικής ζωής. Ελπίζουμε ότι προωθώντας το μάθημά μας και συνεχίζοντας να επισημαίνουμε τις δυσκολίες που περνούν οι μετανάστριες, θα επιφέρουμε μια θετική αλλαγή στη ζωή τους, θα τις βοηθήσουμε να ενταχθούν σε οποιοδήποτε εργασιακό ή κοινωνικό πλαίσιο και θα τις υποστηρίξουμε να ζήσουν μια ικανοποιητική και γεμάτη ζωή, ακόμη και εκτός της χώρας τους.
Για να μάθετε περισσότερα σχετικά με το υλικό της ηλεκτρονικής μάθησης του προγράμματος CoCoFe, επισκεφθείτε αυτόν τη σχετική ιστοσελίδα .
Βιβλιογραφικές αναφορές:
- Carson, F., Stieding, S., Borgonha, A., Fraser, M., Kaddachi, A., Sapru, T., Mogul, P., Mohamed, E., Still, K., Dickerson, C. G., & Dolan, J. (2016, October 21). The real reasons why migrant and refugee women aren’t learning English in the UK | IPF. IPF | Empowering the Next Generation of Journalists.
- Migrant Women and the Economy. (n.d.).
31 Οκτωβρίου 2022
ΓΛΩΣΣΙΚΉ ΕΝΣΩΜΆΤΩΣΗ ΤΩΝ ΝΕΟΕΙΣΕΡΧΟΜΈΝΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΏΝ
Οι πολιτικές ένταξης θεωρούνται επείγοντα ζητήματα που πρέπει να συζητηθούν εκ νέου σε πολλές χώρες, καθώς πρόκειται για κοινωνικά προβλήματα και λαμβάνοντας υπόψη ότι οι μετανάστες αποτελούν ένα υψηλό ποσοστό του πληθυσμού, είναι απαραίτητο να εργαστούμε για την ένταξή τους τόσο σε κοινωνικό επίπεδο όσο και στην αγορά εργασίας, ώστε να αποφύγουμε την πρόκληση κοινωνικών και εθνοτικών συγκρούσεων.
Από τη σκοπιά της κοινωνικής υποδοχής υπάρχει ο κίνδυνος οι μετανάστες να θεωρηθούν “άφωνοι”, επειδή δεν είναι σε θέση να χρησιμοποιήσουν τη γλώσσα ή τις γλώσσες της χώρας αυτής. Ωστόσο, οι μετανάστες είναι εξίσου ικανοί να επικοινωνούν με άλλους ανθρώπους, ίσως σε διαφορετικές γλώσσες. Πολλοί μετανάστες είναι σε θέση να χρησιμοποιούν περισσότερες από μία γλώσσες επειδή προέρχονται από χώρες που είναι πολύγλωσσες (όπως οι αφρικανικές, ασιατικές ή βαλκανικές χώρες) ή επειδή κατά τη διαδικασία της μετανάστευσής τους είχαν επαφές με άλλες γλώσσες. Και λόγω των προσωπικών τους εμπειριών πολυγλωσσίας πολλοί από αυτούς έχουν πολύ μεγαλύτερη επίγνωση των γλωσσικών ζητημάτων, των ομοιοτήτων ή των διαφορών μεταξύ των γλωσσών και των διαφορετικών πλαισίων επικοινωνίας που υπάρχουν.
Μπορούμε να πούμε ότι ο δεσμός που δημιουργούν οι μετανάστες με την κοινωνία, του λόγου της οποίας αρχίζουν να αποτελούν μέρος, και της οποίας τη γλωσσική ποικιλία υιοθετούν ως δική τους, είναι πολύ σύνθετος, διότι επηρεάζονται από τη γλωσσική κατάσταση και τη γλωσσική πολιτική των χωρών προέλευσης. Έτσι, μπορούμε να πούμε ότι οι γλωσσικές συνήθειες και το γλωσσικό κεφάλαιο, οι στάσεις απέναντι στη γλώσσα και, τουλάχιστον, απέναντι στην εκμάθησή της στην κοινωνία υποδοχής καθορίζονται από πολύ διαφορετικούς παράγοντες που δεν μπορούν να συσχετιστούν με απλό τρόπο.
Η γλωσσική κατάσταση των μεταναστών και οι επιπτώσεις της τυποποίησης.
- Η ετερογένεια – διαφορετικά πλαίσια εκμάθησης/διδασκαλίας
Τα γλωσσικά προγράμματα που σχεδιάζονται για να ενθαρρύνουν την απόκτηση δεύτερης γλώσσας από ενήλικες μετανάστες πρέπει επομένως να ανταποκρίνονται στις γλωσσικές ανάγκες των μεταναστών και να λαμβάνουν υπόψη την ψυχική και ψυχοκοινωνική τους κατάσταση. Είναι προφανές ότι η εκμάθηση μιας δεύτερης γλώσσας σε μεταναστευτικό πλαίσιο διαφέρει σημαντικά από κάθε είδους παραδοσιακή εκμάθηση ξένης γλώσσας. Τρία σημεία υπογραμμίζονται εδώ για να δείξουμε τι σημαίνει αυτό για τη διδασκαλία και τον καθορισμό των επιπέδων:
Πρώτον, η εκμάθηση της γλώσσας για τους μετανάστες δεν πραγματοποιείται μόνο μέσω της διδασκαλίας αλλά ταυτόχρονα και εκτός της τάξης, σε διαφορετικό βαθμό ανάλογα με την οικογένεια, το περιβάλλον και την επαγγελματική κατάσταση. Αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο οι ανάγκες εκμάθησης γλωσσών των μεταναστών διαφέρουν σημαντικά μεταξύ των ατόμων. Είναι σημαντικό να έχουμε κατά νου ότι υπάρχει μια καθομιλουμένη γλώσσα, η οποία αποτελεί τον σημαντικότερο τρόπο μιας φυσικής γλώσσας σε κοινές καταστάσεις επικοινωνίας και η οποία δεν μαθαίνεται πάντα στην τάξη. Είναι απαραίτητο για την επιβίωση, τις κοινωνικές επαφές και την επαγγελματική επιτυχία να είναι κανείς σε θέση να κατανοεί τουλάχιστον τη διάλεκτο ή τις διαλέκτους που ομιλούνται εκτός της σχολικής αίθουσας.
Δεύτερον, η εκμάθηση γλωσσών πραγματοποιείται υπό πολύ μεγαλύτερη (κοινωνική, οικονομική, νομική) πίεση από ό,τι στις κανονικές τάξεις. Το είδος και το μέγεθος της πίεσης διαφέρει ωστόσο για τα άτομα και τις ομάδες μεταναστών, ανάλογα με το νομικό τους καθεστώς, τον χρόνο που έχουν ήδη ζήσει στη χώρα εισόδου κ.λπ. Για το λόγο αυτό, η γλωσσική διδασκαλία που δεν βοηθά τους μαθητές να επικοινωνούν με επιτυχία στην εργασία, τη γραφειοκρατία, τους θεσμούς, τα θέματα υγείας, τα εκπαιδευτικά πλαίσια, τον κοινωνικό/πολιτισμικό προσανατολισμό δεν θα είναι επαρκής και αποτελεσματική. Και εδώ πρέπει να λαμβάνονται υπόψη οι διαφορετικές καταστάσεις των μαθητών όταν προσφέρεται γλωσσική διδασκαλία.
Το τρίτο στοιχείο με συνέπειες για την οργάνωση της διδασκαλίας είναι ο πολύγλωσσος χαρακτήρας των τάξεων. Παραδοσιακά, η διδασκαλία ξένων γλωσσών βλέπει τους μαθητές της ως μια γλωσσικά ομοιογενή ομάδα όπου είναι δυνατόν να διδαχθεί μια νέα γλώσσα σε ένα κοινό γλωσσικό υπόβαθρο, ενώ στους μετανάστες η γλωσσική βάση (μία ή περισσότερες γλώσσες, που δεν έχουν πάντα διδαχθεί σωστά, μερικές φορές χωρίς γραμματισμό), το γλωσσικό πλαίσιο (χρήση διαφορετικών γλωσσών στην οικογένεια και εκτός της τάξης) και τα κίνητρα ή η πίεση για την εκμάθηση της γλώσσας διαφέρουν σε μεγάλο βαθμό από τα πλαίσια εκμάθησης ξένων γλωσσών. Λόγω της μεταναστευτικής τους βιογραφίας, πολλές οικογένειες μεταναστών έχουν δύο ή ακόμη και τρεις οικογενειακές γλώσσες, ίσως επειδή μια από τις οικογενειακές τους γλώσσες απαγορεύτηκε επίσημα ή επειδή άνθρωποι από διαφορετικές γλωσσικές περιοχές έγιναν μέλη μιας οικογένειας. Στις περισσότερες περιπτώσεις η γλωσσική επίγνωση, η ικανότητα εναλλαγής κωδίκων και η προθυμία ανάμειξης γλωσσών είναι ακόμη πιο ανεπτυγμένες. Ως εκ τούτου, η διδασκαλία γλωσσών πρέπει να αντανακλά τη γλωσσική βιογραφία και τις γλωσσικές ικανότητες των μαθητών, ώστε να αναπτύξει τις μαθησιακές τους ικανότητες και να μην τους αντιμετωπίζει σαν να ήταν άπειροι μαθητές.
Βιβλιογραφικές αναφορές:
20 Οκτωβρίου 2022
Οι μετανάστριες στην Ισπανία και η γλωσσική κατανόηση
Τα τελευταία χρόνια, η αύξηση του αλλοδαπών στην Ισπανία έχει γίνει ένα από τα σημαντικότερα κοινωνικά φαινόμενα. Αυτή η αύξηση του πληθυσμού χαρακτηρίζεται επίσης από μια αυξανόμενη “θηλυκοποίηση”, όχι τόσο από την άποψη του όγκου όσο από την άποψη του ηγετικού ρόλου που αναλαμβάνουν οι γυναίκες ως πρωτεργάτριες της μεταναστευτικής αλυσίδας. Αυτή η αύξηση της μετανάστευσης στην Ισπανία εντάσσεται σε ένα πλαίσιο αυξανόμενης μετανάστευσης σε διεθνές επίπεδο, το οποίο όμως έχει πολύ πιο έντονο χαρακτήρα στη χώρα μας. Έτσι, ο πληθυσμός των αλλοδαπών έφτασε να αντιπροσωπεύει το 10% του συνολικού πληθυσμού, με τις γυναίκες να αντιπροσωπεύουν το 47% του συνολικού πληθυσμού. Ρουμάνοι, Εκουαδόρ, Μαροκινοί, Βρετανοί, Κολομβιανοί, Βολιβιανοί, Γερμανοί, Αργεντινοί, Ιταλοί και Κινέζοι, με αυτή τη σειρά, είναι οι πολυπληθέστερες ομάδες καταγωγής.
Η γνώση της γλώσσας και του πολιτισμού μιας χώρας αποτελεί, κατά κάποιον τρόπο, ένα σετ επιβίωσης για όσους θέλουν να ξεκινήσουν μια νέα ζωή. Η γλώσσα στην προφορική και γραπτή της μορφή μας επιτρέπει να κατανοούμε, να ερμηνεύουμε αυτά που μας λένε, να ανταλλάσσουμε ιδέες, να δημιουργούμε δεσμούς και, εν ολίγοις, να συμμετέχουμε πλήρως στην κοινωνία. Από την άλλη πλευρά, τα άτομα με χαμηλά επίπεδα γραμματισμού είναι, σε πολλές περιπτώσεις, προορισμένα για κοινωνικό αποκλεισμό. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η συμμετοχή σε προγράμματα κατάρτισης στη γλώσσα της χώρας είναι απαραίτητη για την επιτυχή ένταξη.
Μπορεί να αντιμετωπίζουν, μεταξύ άλλων, δύο εμπόδια στην εκμάθηση μιας γλώσσας:
1. Δεν παρέχουν όλες οι χώρες θεσμική προσοχή από την άποψη της διδασκαλίας της γλώσσας στον ευάλωτο πληθυσμό, αφήνοντας την εκπαίδευση αυτή μόνο στα χέρια διαφόρων ΜΚΟ ή Κοινωνικών Υπηρεσιών.
2. Το υπάρχον ψηφιακό χάσμα, ειδικά σε αυτόν τον πληθυσμό, επιτείνει την έλλειψη πρόσβασης σε υπολογιστές, την κακή σύνδεση με τα δίκτυα… Επιπλέον, το covid-19 έχει επιδεινώσει την κατάσταση ακόμη περισσότερο, επειδή πολλά από τα υλικά που χρησιμοποιούνται στην τάξη δεν μπορούν να διαμοιραστούν.
Σε αυτό το πλαίσιο, η εκπαιδευτική διαμεσολάβηση έχει προταθεί ως αλλαγή παραδείγματος για τη βελτίωση της αποδοχής της διαφορετικότητας και την αποφυγή των ανισοτήτων μεταξύ των κοινωνικών ομάδων.
Βιβλιογραφικές αναφορές:
https://www.inmujeres.gob.es/areasTematicas/multiDiscriminacion/mujeresMigrantes/home.htm https://theconversation.com/como-ensenar-a-los-inmigrantes-a-hablar-el-idioma-del-pais-receptor-170744
23 Σεπτεμβρίου 2022
Φύλο και μεταναστευτική απασχόληση στην Κύπρο
Ο αριθμός των μεταναστών που απασχολούνται στην Κύπρο το 2021 ανήλθε σε 180.344, που αντιστοιχεί στο 28,8% του συνολικού εργατικού δυναμικού της Κύπρου, σύμφωνα με την Κυπριακή Στατιστική Υπηρεσία. Όσον αφορά το καθεστώς απασχόλησης, συνολικά το 67,8% των μεταναστών ήταν εργαζόμενοι- το 62% ήταν γυναίκες και το 74,4% ήταν άνδρες. Επίσης, το 64,4% ήταν εγγεγραμμένο ως άνεργοι- μεταξύ αυτού του 64,4%, το 5,4% ήταν γυναίκες και το 7,7% ήταν άνδρες.
Οι Τριμικλινιώτης και Δημητρίου έγραψαν ένα άρθρο με αναφορά στις γυναίκες μετανάστες και την απασχολησιμότητά τους. Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται περισσότερη βιβλιογραφία για τη μεταναστευτική εργασία και τη μετανάστευση στην Κύπρο σε σχέση και με το φύλο. Έτσι, φαίνεται ότι το θέμα έχει αρχίσει όλο και περισσότερο να εξετάζει ζητήματα που αφορούν τις ιεραρχίες στην αγορά εργασίας, τις διαφορές μεταξύ των φύλων στην απασχόληση, τις διακρίσεις και την εκμετάλλευση διαφόρων κατηγοριών και κοινωνικών ομάδων, τους γεωγραφικούς παράγοντες και τις ιδιαιτερότητες των φύλων.
Σε γενικές γραμμές, η θέση των γυναικών στην αγορά εργασίας, σύμφωνα με το νομοθετικό πλαίσιο για την ισότητα των φύλων, αποκαλύπτει ένα σοβαρό χάσμα μεταξύ των δύο φύλων, με τις γυναίκες να έχουν χαμηλότερο ποσοστό απασχόλησης και χαμηλότερους μισθούς. Οι γυναίκες υπερεκπροσωπούνται σε θέσεις εργασίας χαμηλής ειδίκευσης και υπάρχουν ενδείξεις ότι καλύπτουν σημαντικό αριθμό θέσεων εργασίας στην παραοικονομία (παράνομη οικονομία). Η τελευταία κατηγορία περιλαμβάνει τον μεγάλο αριθμό μεταναστριών που απασχολούνται σε αυτό που αποκαλείται ”βιομηχανία του σεξ”, καθώς και πολλές μετανάστριες που απασχολούνται στον οικιακό τομέα- ως οικιακές βοηθοί.
Μπορεί να σημειωθεί ότι με βάση το άρθρο που έγραψαν οι Τριμικλινιώτης και Δημητρίου, με αναφορά σε άλλες παρόμοιες μελέτες, η μεγαλύτερη αύξηση της απασχόλησης αφορούσε τα ιδιωτικά νοικοκυριά που απασχολούσαν οικιακό προσωπικό και οφειλόταν στη συνεχή αύξηση των μεταναστών που απασχολούνταν ως οικιακές βοηθοί.
Ως καταληκτική παρατήρηση, σημειώνεται ότι ακόμη και αν πρόκειται για ζήτημα δημόσιου λόγου ή παραβίασης των εργασιακών/ανθρώπινων δικαιωμάτων των οικιακών βοηθών ή γενικότερα για ζήτημα του ‘ανήκειν’ και της συμμετοχής των μεταναστριών στην πολιτική ζωή, ο αποκλεισμός των μεταναστριών από την απασχόληση και ο ρατσισμός με στόχο τις μετανάστριες είναι ένα ζήτημα που πρέπει να απασχολεί και εγείρει τις δικές του ιδιαιτερότητες.
Συνολικά, οι περιπτωσιολογικές μελέτες δείχνουν πώς πραγματοποιείται η διαμόρφωση της κατηγοριοποίησης γυναικών-μεταναστών σε ένα ευρύ φάσμα κοινωνικών σχέσεων, επηρεάζοντας τομείς εργασίας και επαγγελματισμού. Ως συμπέρασμα, προτείνεται ότι η συμπερίληψη των εμπειριών των μεταναστριών μπορεί να ενισχύσει τη συνολική θεωρητική κατανόηση των έμφυλων επιπτώσεων της ιθαγένειας.
Βιβλιογραφικές αναφορές:
16 Σεπτεμβρίου 2022
Ένα βιβλίο που αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα…
Ένα από τα βιβλία που μου κέρδισαν το ενδιαφέρον κατά τη διάρκεια των πανεπιστημιακών μου χρόνων ήταν το «Crossing Borders and Shifting Boundaries: Vol. I: Gender on the Move».
Το βιβλίο παρουσιάζει άντρες και γυναίκες μετανάστες εν κινήσει σήμερα διερευνώντας την τροποποίηση των μεταναστευτικών προτύπων και των συνεπειών σε διάφορα μέρη του κόσμου. Οι ιστορικές συνέχειες επισημαίνονται στο βιβλίο ενώ δείχνουν πώς οι σύγχρονοι τρόποι γεφύρωσης του χώρου και του χρόνου πλαισιώνονται από νέες ευκαιρίες, ή την έλλειψη αυτών των ευκαιριών, όλα αυτά που σχετίζονται με τη διαδικασία της παγκοσμιοποίησης. Αυτή η πλαισίωση διαμορφώνεται ως προς το φύλο, καθώς η μετανάστευση με βάση το φύλο σηματοδοτεί τον δρόμο για περαιτέρω διατομεακή ανάλυση. Το βιβλίο παρουσιάζει τα κύρια θέματα της παγκοσμιοποίησης και των μεταναστευτικών διαδικασιών από μια έμφυλη οπτική, όπου περιγράφονται περιπτωσιολογικές μελέτες για τις εσωτερικές και διεθνείς μεταναστευτικές διαδικασίες. Επίσης, το βιβλίο συμβάλλει σημαντικά στο θέμα της ενδυνάμωσης και της πρακτόρευσης που εξελίσσεται από τις εμπειρίες των μεταναστριών.
Συγκεκριμένα, το κεφάλαιο που αναφέρεται στην «Ειδικευμένες μετανάστριες και ιθαγένεια» αναφέρει τις εμπειρίες των ειδικευμένων μεταναστριών στην αγορά εργασίας και πώς αυτές συνδέονται με ζητήματα ιθαγένειας. Το κεφάλαιο παρουσιάζει δύο περιπτωσιολογικές μελέτες μεταναστριών με τουρκικό υπόβαθρο, όπου συναντώνται τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν στην αναγνώριση των δεξιοτήτων τους στη Βρετανία και στη Γερμανία. Ενώ, οι περιπτωσιολογικές μελέτες που παρουσιάζονται, επικεντρώνονται στο πώς οι συνεντευξιαζόμενες κατά τις συνεντεύξεις τους για δουλειά κατάφεραν να ξεπεράσουν τέτοιες δυσκολίες, η συγγραφέας εξετάζει τους πόρους που κινητοποιούν για να συνειδητοποιήσουν τις δεξιότητές τους και να αποκτήσουν πρόσβαση σε μια εξειδικευμένη αγορά εργασίας και έτσι να αναδείξουν τη γυναικεία δράση.
Ο συγγραφέας καταλήγει δηλώνοντας ότι οι κατηγορίες των ειδικευμένων και των ανειδίκευτων μεταναστών είναι έμφυλες κατασκευές, και ρατσιστικά στερεότυπα που συμβάλλουν στην κοινωνική κατασκευή αυτών των κατηγοριών. Έτσι, η ίδια γυναίκα μπορεί σε διαφορετικές χρονικές στιγμές του μεταναστευτικού της ιστορικού να ταξινομείται ως μετανάστης χωρίς έγγραφα, ανειδίκευτη ή χαμηλής ειδίκευσης. Αυτή η κατηγοριοποίηση των μεταναστριών συχνά δεν λαμβάνει υπόψη τις πραγματικές δεξιότητες ή τις επαγγελματικές τους εμπειρίες. Έτσι, θα πρέπει να αποδομηθούν οι κατηγορίες που χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο της μετανάστευσης και την πρόσβαση των μεταναστών στην αγορά εργασίας. Τέτοια συμπεράσματα εξάγονται από τον συγγραφέα μέσω μιας λεπτομερούς περιγραφής των μεταναστριών και των διαδικασιών τους για συνέντευξη για δουλειά.
Συνολικά, οι περιπτωσιολογικές μελέτες δείχνουν πώς πραγματοποιείται η διαμόρφωση της κατηγοριοποίησης γυναικών-μεταναστών σε ένα ευρύ φάσμα κοινωνικών σχέσεων, επηρεάζοντας τομείς εργασίας και επαγγελματισμού. Ως συμπέρασμα, προτείνεται ότι η συμπερίληψη των εμπειριών των μεταναστριών μπορεί να ενισχύσει τη συνολική θεωρητική κατανόηση των έμφυλων επιπτώσεων της ιθαγένειας.
Βιβλιογραφικές αναφορές:
28 Αυγούστου 2022
Ψηφιοποίηση των υπηρεσιών ένταξης μεταναστών κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19
Το EWSI (European Web Site on Integration) ανέλυσε την προσαρμογή των υπηρεσιών υποστήριξης της ένταξης των μεταναστών σε όλες τις χώρες της ΕΕ κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19, εξετάζοντας αν οι υφιστάμενες υπηρεσίες έχουν ψηφιοποιηθεί ή όχι, αν έχουν δρομολογηθεί νέες επιγραμμικές υπηρεσίες και τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν οι υπήκοοι τρίτων χωρών κατά την πρόσβαση σε αυτές τις ψηφιοποιημένες υπηρεσίες.
Ορισμένα από τα βασικά ευρήματα της ανάλυσης περιλαμβάνουν:
- Πριν από το ξέσπασμα της επιδημίας COVID-19, υπήρχαν επιγραμμικές υπηρεσίες για πολίτες τρίτων χωρών σε 24 από τις 27 χώρες της ΕΕ.
- Η επιδημία COVID-19 και οι επακόλουθοι περιορισμοί οδήγησαν στην ψηφιοποίηση των υφιστάμενων υπηρεσιών, πλήρως ή εν μέρει, ή στην ανάπτυξη νέων ψηφιακών υπηρεσιών για τους μετανάστες και στις 27 χώρες της ΕΕ.
- Οι εκπαιδευτικές υπηρεσίες, ιδίως η γλωσσική κατάρτιση, οι κοινωνικές υπηρεσίες και οι υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης ήταν τα πιο πιθανά είδη υπηρεσιών που μεταφέρθηκαν στο διαδίκτυο σε όλες τις χώρες.
- Οι 14 από τις 27 χώρες της ΕΕ προσάρμοσαν σε περιορισμένο βαθμό τις υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης για επιγραμμική παροχή, μεταξύ άλλων μέσω της επιγραμμικής παροχής πληροφοριών για την πρόληψη του COVID-19 – όπως βίντεο και εκπαιδευτικά προγράμματα – σε γλώσσες σχετικές με τους μεταναστευτικούς πληθυσμούς.
- Άλλες πρωτοβουλίες υπό την ηγεσία της κοινωνίας των πολιτών αναγκάστηκαν να κλείσουν λόγω των περικοπών της χρηματοδότησης που σχετίζονταν με το COVID-19 ή δεν μπόρεσαν να παράσχουν στους δικαιούχους την τεχνολογία που χρειάζονταν για να έχουν πρόσβαση στις νέες ψηφιοποιημένες υπηρεσίες.
- Η ψηφιακή πρόσβαση παραμένει ιδιαίτερα δύσκολη για τους πρόσφατα αφιχθέντες υπηκόους τρίτων χωρών και άλλες πιο ευάλωτες ομάδες μεταναστών. Τα βασικά εμπόδια για την πρόσβαση στις ηλεκτρονικές υπηρεσίες υποστήριξης περιλαμβάνουν την έλλειψη σύνδεσης στο διαδίκτυο, την έλλειψη τεχνολογίας, τα γλωσσικά εμπόδια, την έλλειψη e-ID, την έλλειψη ψηφιακών δεξιοτήτων και την έλλειψη χρόνου και χώρου στο σπίτι.
- 13 χώρες της ΕΕ έχουν διαθέσει δημόσια χρηματοδότηση για την ψηφιοποίηση μετά το ξέσπασμα του COVID-19.
- Η προώθηση της ψηφιακής ένταξης αποτελεί σημαντικό καθήκον στις χώρες της ΕΕ.
Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα για την ανάλυση στον ιστότοπο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (πηγή παρακάτω).
Βιβλιογραφικές αναφορές:
8 Αυγούστου 2022
Παρουσίαση του προφίλ δεξιοτήτων της ΕΕ για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες
Ένα συγκεκριμένο εργαλείο με την ονομασία “εργαλείο προφίλ δεξιοτήτων της ΕΕ για τους υπηκόους τρίτων χωρών” δρομολογήθηκε από τη ΓΔ EMPL σε συνεργασία με τη ΓΔ HOME, μετά την έγκριση του σχεδίου δράσης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την ένταξη των υπηκόων τρίτων χωρών τον Ιούνιο του 2016. Το εργαλείο θα καλύψει ολόκληρη την ΕΕ και θα επιτρέψει στους υπηκόους τρίτων χωρών να παρουσιάσουν τις δεξιότητες, τα προσόντα και τις εμπειρίες τους με συνεκτικό και σαφή τρόπο που θα κατανοούν οι εργοδότες και οι πάροχοι εκπαίδευσης και οι οργανώσεις μεταναστών.
Το “εργαλείο προφίλ δεξιοτήτων της ΕΕ για τους μετανάστες” αποτελείται από 4 ενότητες:
1.-Προσωπικές πληροφορίες του ενδιαφερόμενου μετανάστη/πρόσφυγα
2.-Προσδοκίες όπως εκμάθηση γλωσσών, μαθήματα ένταξης, εύρεση εργασίας ή αυτοαπασχόληση
3.-Προσδιορισμός δεξιοτήτων: γλωσσικές δεξιότητες, επαγγελματικές δεξιότητες, ψηφιακές δεξιότητες, κοινωνικές δεξιότητες κ.λπ.
4 – Συνολική αξιολόγηση και συνιστώμενα επόμενα βήματα (συμβουλεύεται και συμπληρώνεται από το οικείο εκπαιδευτικό ίδρυμα ή τον οικείο οργανισμό απασχόλησης)
Η Ευρωπαϊκή Συνδικαλιστική Επιτροπή για την Εκπαίδευση (ETUCE) θεωρεί το εργαλείο χρήσιμο για τις εθνικές/περιφερειακές υπηρεσίες απασχόλησης, τα εκπαιδευτικά ιδρύματα και άλλους φορείς για τον εντοπισμό και την αξιολόγηση των δεξιοτήτων και ικανοτήτων των μεταναστών. Ωστόσο, το εργαλείο φαίνεται να εντοπίζει τις δεξιότητες βασιζόμενο μόνο στις πληροφορίες που παρέχει ο ενδιαφερόμενος μετανάστης/πρόσφυγας χωρίς αποδεικτικά στοιχεία ή έγγραφα που να υποστηρίζουν την αξιολόγηση και αναγνώριση αυτών των δεξιοτήτων και προσόντων (π.χ. σχετικά πιστοποιητικά). Ως εκ τούτου, δεν είναι βέβαιο πώς οι εργοδότες και τα εκπαιδευτικά ιδρύματα θα χρησιμοποιήσουν τις παρεχόμενες πληροφορίες και η ETUCE τονίζει ότι το εργαλείο αυτό μπορεί να υποστηρίξει τους μετανάστες μόνο εάν εφαρμοστεί αποτελεσματικά στην πράξη.
Βιβλιογραφικές αναφορές:
11 Ιουλίου 2022
ΟΙ ΓΥΝΑΊΚΕΣ ΜΕΤΑΝΆΣΤΡΙΕΣ ΣΤΗ ΓΑΛΛΊΑ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΆΦΟΡΟΙ ΤΟΜΕΊΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΌΤΗΤΑΣ
Καθώς ο αριθμός των μεταναστριών αυξάνεται στις χώρες μας, γίνεται όλο και πιο σημαντικό να μελετηθούν τα προφίλ και οι ανάγκες αυτών των γυναικών. Πέρυσι, ο ΟΟΣΑ δημοσίευσε την έκδοση 2021 της έκθεσης Migration Outlook 2021, η οποία ερευνά τις πρόσφατες τάσεις και εξελίξεις στις μεταναστευτικές κινήσεις και στην ένταξη των μεταναστών στον κόσμο της εργασίας. Στην έκθεση αυτή, ο ΟΟΣΑ δείχνει ότι οι μετανάστριες αποτελούν την πλειοψηφία σε αρκετές χώρες του ΟΟΣΑ: αντιπροσωπεύουν το 51,9% στη Γαλλία, το 52,1% των μεταναστών κατοίκων στο Ηνωμένο Βασίλειο, το 52,4% στον Καναδά, το 51,3% στις Ηνωμένες Πολιτείες και το 53,7% στην Ιταλία. Αντίθετα, στη Γερμανία και τη Σουηδία, αντιπροσωπεύουν το 49,4% και το 49,6% του μεταναστευτικού πληθυσμού, αντίστοιχα.
Στη Γαλλία τα στοιχεία αυτά δείχνουν ότι όλο και περισσότερες γυναίκες μετακομίζουν εκεί για να ζήσουν και ότι η τάση αυτή δεν πρόκειται να σταματήσει σύντομα. Ωστόσο, μέχρι στιγμής δεν έχουν γίνει αρκετά για να ενθαρρυνθεί η απασχόληση και η ενεργός ζωή. Το ποσοστό δραστηριότητάς τους παραμένει χαμηλότερο από εκείνο των ανδρών μεταναστών. Το 2020, το ποσοστό δραστηριότητας για το σύνολο του πληθυσμού ήταν 54,5% (58,8% για τους άνδρες και 50,6% για τις γυναίκες). Ενώ το ποσοστό δραστηριότητας για τις μη μετανάστριες είναι 51%, πέφτει στο 47,7% για τις μετανάστριες.
Όσον αφορά τους τομείς απασχόλησης, στη Γαλλία το 19% των μεταναστριών εργάζεται στον τομέα της υγείας και της κοινωνικής δράσης, σε σύγκριση με το 5% των μεταναστών ανδρών. Εργάζονται λιγότερο σε άλλους τομείς, όπως στις μεταφορές, τις κατασκευές, τη γεωργία ή τη βιομηχανία. Ωστόσο, όπως και οι άνδρες μετανάστες, αντιπροσωπεύουν το 22% στον τομέα της στέγασης, των διοικητικών εργασιών, της εστίασης και των υποστηρικτικών υπηρεσιών (σε σύγκριση με το 9% του συνόλου των Γάλλων γυναικών). Επιπλέον, ένα άλλο σημαντικό στοιχείο είναι ότι το 11% των μεταναστριών εργάζονται ως οικιακές βοηθοί.
Παρατηρώντας τις τάσεις, καθώς θα περάσουν περισσότερα χρόνια μαθαίνοντας γαλλικά, δουλεύοντας και ζώντας στη Γαλλία, οι μετανάστριες μπορεί να απασχοληθούν σε πιο ικανοποιητικές θέσεις εργασίας, όπου είναι και πιο επιβραβεύτηκες , και να εργάζονται συχνότερα στον τομέα της ανθρώπινη υγεία, την κοινωνική εργασία, τη δημόσια διοίκηση και την εκπαίδευση. Σύμφωνα με τη μελέτη, το 14% της απασχόλησης είναι για τις μετανάστριες που βρίσκονται στη Γαλλία για λιγότερο από οκτώ χρόνια, σε σύγκριση με το 21% της απασχόλησης που είναι για εκείνες που έφτασαν πριν από περισσότερα από 16 χρόνια.
Bιβλιογραφικές αναφορές:
24 Ιουνίου 2022
Κατανόηση του βρετανικού χιούμορ
Ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του βρετανικού χιούμορ είναι το πότε και πού επιλέγουν να αστειευτούν. Οι Βρετανοί δεν φαίνεται να έχουν τεράστια αντίληψη του “χρόνου και του τόπου” και συνήθως η απαισιοδοξία τους, τους οδηγεί στο να διαβάζουν το χιούμορ ακόμη και στις πιο σκοτεινές καταστάσεις. Είναι εντάξει να γελάτε με τους κακούς βαθμούς ενός ατόμου και να κοροϊδεύετε το να βρίσκεστε στο νοσοκομείο ή να χαχανίζετε με τους ανθρώπους που πέφτουν. Σχεδόν τίποτα δεν είναι εκτός ορίων για τους Βρετανούς όταν κάνουν αστεία.
Έτσι, αν επιχειρείτε να πάτε στο Ηνωμένο Βασίλειο για ταξίδι, σπουδές ή για να αποκτήσετε κάποια εμπειρία, τότε προσέξτε αυτά τα σημεία της βρετανικής κωμωδίας. Σταθείτε μπροστά σε έναν καθρέφτη και εξασκηθείτε στην αδρανή έκφρασή σας (να φαίνεστε σοβαροί ενώ ισχύει το αντίθετο), εξασκηθείτε στο να επιλέγετε να βλέπετε την αστεία πλευρά και να μην παίρνετε τον εαυτό σας πολύ σοβαρά. Μόλις καταλάβετε το χιούμορ, θα σας κάνει να γλιστρήσετε στη βρετανική ζωή πανεύκολα!
Σαρκασμός και ειρωνεία
Οι Βρετανοί συχνά λένε το αντίθετο από αυτό που εννοούν για να κάνουν κάποιον να γελάσει. Αν βρέχει έξω, για παράδειγμα, θα επισημάνουν χαρούμενα: “Τι ωραίος καιρός που έχουμε!”. Βασικές βρετανικές τηλεοπτικές εκπομπές όπως το Blackadder και το Fawlty Towers βασίζονται σε αυτή την αρχή, ενώ υπάρχουν πολλές “ψεύτικες, σατιρικές εφημερίδες” και ιστότοποι αφιερωμένοι στην παρουσίαση της καθημερινής βρετανικής ζωής μέσα από ένα σαρκαστικό και ειρωνικό φακό.
Αστεία καθημερινής ζωής
Οι Βρετανοί εκτιμούν την αστεία πλευρά της καθημερινής ζωής. Μπορούν να μετατρέψουν τις κανονικές, καθημερινές καταστάσεις σε αστεία. Οι κωμικοί “stand up” όπως ο Jimmy Carr είναι ειδικοί σε αυτό το είδος χιούμορ. Παίρνουν καθημερινές δραστηριότητες και τις κάνουν αστείες χρησιμοποιώντας λογοπαίγνια ή ειρωνεία. Υπάρχουν επίσης σύγχρονες αρκετές βρετανικές τηλεοπτικές σειρές, όπως το “Outnumbered”, όπου υπάρχει έλλειψη “δράσης ή δράματος” και η εστίαση είναι στις νόρμες της καθημερινής ζωής- εδώ ο άνθρωπος είναι λεπτός αλλά εύκολα σχετιζόμενος, επειδή συνδέεσαι με αυτό που συμβαίνει. Οι χαρακτήρες είναι σαν άνθρωποι που συναντάς καθημερινά, κάνοντας αστεία, ηλίθια ή ντροπιαστικά πράγματα. Μέρος της δύναμης αυτού του χιούμορ έγκειται στην απόδοση του κωμικού ή του χαρακτήρα. Συχνά λέγεται με ύφος αδρανές, με έλλειψη συναισθήματος. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με τον παραλογισμό αυτού που μόλις ειπώθηκε. Μπορεί να είναι ωμό, ειρωνικό ή να φαίνεται εντελώς απρογραμμάτιστο, πράγμα που το κάνει ακόμα πιο αστείο.
Πειράγματα & πειράγματα
Θα το δείτε αυτό στην πράξη στο χώρο εργασίας και σε κοινωνικές καταστάσεις όπως στην παμπ, όταν μαζεύονται φίλοι. Μπορεί να είναι ένας δύσκολος τύπος χιούμορ για να αποκωδικοποιηθεί και βασίζεται ιδιαίτερα σε ιδιωτικά “εσωτερικά” αστεία, συνήθως αναφορές σε προηγούμενες συζητήσεις, πολιτισμικά συμφραζόμενα ή ένα λογοπαίγνιο. Για να καταλάβετε πώς λειτουργεί, δείτε τους χαρακτήρες Smithy & Gavin στην κωμωδία “Gavin & Stacey” ή την αλληλεπίδραση μεταξύ των 2 ανδρικών χαρακτήρων Mark & Jez στο “Peep Show”.
Bιβλιογραφικές αναφορές:
10 Ιουνίου 2022
Mr. Bean: «Το βρετανικό χιούμορ και η επιρροή του στις επικοινωνιακές ικανότητες για τις μετανάστριες»
Ο Μίστερ Μπιν είναι ένα βρετανικό κωμικό σκετς που προβλήθηκε για πρώτη φορά το 1990. Με πρωταγωνιστή και σεναριογράφο τον ηθοποιό Ρόουαν Άτκινσον, η σειρά ακολουθεί έναν ξεκαρδιστικό μεσήλικα άνδρα, που ονομάζεται Μίστερ Μπιν, ο οποίος προσπαθεί να λύσει προβλήματα σε καθημερινές, πεζές εργασίες. Το στοιχείο του χιούμορ προκύπτει από τον αντισυμβατικό τρόπο με τον οποίο επιλέγει να φέρει εις πέρας αυτές τις καθημερινές δραστηριότητες, ο οποίος τονίζεται ιδιαίτερα από τις φυσικές του ενέργειες, τη γλώσσα του σώματος και τις εκφράσεις του προσώπου του, καθώς πρόκειται κατά κύριο λόγο για έναν βουβό χαρακτήρα (Pelplinksi, 2015).
Αυτή η κωμική σειρά μπορεί εύκολα να έχει απήχηση σε πολλούς ανθρώπους, είτε πρόκειται για φυσικούς είτε για μη φυσικούς ομιλητές της αγγλικής γλώσσας, επειδή είναι ένας ήπιος χαρακτήρας (Wood, 2015). Ως αποτέλεσμα, μεγάλο μέρος του χιούμορ μπορεί να μεταδοθεί καθολικά. Ωστόσο, ο Cybreco (2021) υπογραμμίζει ότι ο Μίστερ Μπιν δεν συμφωνεί καλά με εκείνη της ανάλυσης του είδους των μέσων ενημέρωσης- ακόμη και η εισαγωγή έχει ως στόχο να τον παρουσιάσει ως εξωγήινο και συνεπώς να είναι απομονωμένος από την κοινωνία. Παρ’ όλα αυτά, είναι ακριβώς αυτές οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο Μίστερ Μπιν που συντονίζονται με την ένταξη των μεταναστών. Οι μετανάστες, λόγω των γλωσσικών εμποδίων μεταξύ άλλων παραγόντων, μπορεί να δυσκολεύονται να ενσωματωθούν. Αυτοί οι αγώνες έχουν ως αποτέλεσμα οι καθημερινές εργασίες να γίνονται επίπονες και δύσκολες- μια κατάσταση στην οποία βρίσκεται και ο κ. Μπιν, αλλά απεικονίζεται με σατιρικό τρόπο. Μια ακόμη ομοιότητα μεταξύ των μεταναστών και του Μίστερ Μπιν είναι το πιθανό γλωσσικό εμπόδιο. Ο κύριος Μπιν μιλάει ελάχιστα και έτσι η προσωπικότητά του απηχεί ως ένα άτομο που δεν είναι σε θέση να εκφραστεί πλήρως και έτσι οδηγεί σε διάφορες χιουμοριστικές πράξεις. Ομοίως, οι γυναίκες πρόσφυγες μπορούν να ταυτιστούν με τον κ. Μπιν, καθώς και αυτές μπορεί να βρουν την καθημερινότητά τους να παρεμποδίζεται από την κακή επικοινωνία (Simcox, 2021). Αν και δεν κοροϊδεύει σκόπιμα τις ατυχίες τους, ο κύριος Μπιν έχει τη δυνατότητα να προσδώσει εμπιστοσύνη στις γυναίκες πρόσφυγες αποδεικνύοντας ότι απέχουν πολύ από το να αποτελούν μεμονωμένη περίπτωση, καθώς πολλοί μετανάστες αγωνίζονται να πατήσουν πόδι στην κοινωνία.
Επιπλέον, όσον αφορά τις επικοινωνιακές διαδικασίες για τις μετανάστριες, το βρετανικό χιούμορ μπορεί να θεωρηθεί πολύ παρεμβατικό και προσβλητικό για ορισμένες κουλτούρες. Αυτό μπορεί να επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο για ορισμένους πρόσφυγες που δεν επιτρέπεται να εκφραστούν πλήρως λόγω θρησκευτικών ή πολιτισμικών περιορισμών συμπεριφοράς. Κατά συνέπεια, το βρετανικό χιούμορ μπορεί να εκπέμπει πολύ αμήχανες και ενοχλητικές καταστάσεις (English with Lucy, 2019). Ωστόσο, ο Μίστερ Μπιν, όντας κατά κύριο λόγο σιωπηλός, βοηθά τον θεατή να κατανοήσει τα βασικά στοιχεία του βρετανικού χιούμορ, που είναι η ειρωνεία, ο αυτοσαρκασμός και τα υπονοούμενα, με άμβλυνση των σκληρών τόνων και των διαλέκτων που μπορεί να φανούν δυσάρεστα σε μη αγγλόφωνους. Ο Bradford (2022), τονίζει ότι η υποσυνείδητη παρακολούθηση του Μίστερ Μπιν επιτρέπει σε κάποιον να ερμηνεύσει σε μεγάλο βαθμό το βρετανικό χιούμορ με τρόπο που δεν είναι προσβλητικός και να βελτιώσει τις δεξιότητες της αγγλικής γλώσσας του, ενώ ταυτόχρονα γελάει με τα κωμικά σκετς. Στην πραγματικότητα, ο Atkinson ήθελε να διασφαλίσει ότι όλα τα επεισόδια του Μίστερ Μπιν θα μπορούσαν να προβληθούν και να γίνουν κατανοητά χωρίς μεταφράσεις.
Εν κατακλείδι, ενώ ο Μίστερ Μπιν μπορεί να παρουσιάζεται ως ένα απλοϊκό κωμικό σκετς, η απλότητά του είναι αυτή που το καθιστά ελκυστικό για ένα παγκόσμιο κοινό. Ο χαρακτήρας, αν και κοροϊδεύεται και γελοιοποιείται για κωμικές ενέργειες, κερδίζει τη συμπόνια και τη στοργή των προσφυγικών κοινοτήτων, καθώς το σκίτσο απεικονίζει τους παράλληλους αγώνες τους με έναν κωμικό τρόπο που σχετίζεται μαζί τους και δεν στοχεύει σε αυτούς. Επιπλέον, ο Μίστερ Μπιν λειτουργεί ως “σκαλοπάτι” για τους πρόσφυγες ώστε να κατανοήσουν τις πτυχές του βρετανικού χιούμορ, ενώ παράλληλα απομακρύνεται από τον άμεσο και ενδεχομένως προσβλητικό χαρακτήρα της προέλευσής του. Ως εκ τούτου, η σειρά απεικονίζεται ως ανάλαφρη, ενώ κατά βάθος προκαλεί τα στοιχεία του βρετανικού χιούμορ, ώστε να αποκτήσουν καλύτερη κατανόηση της αγγλικής γλώσσας που είναι εξέχουσα σε ένα εργασιακό περιβάλλον.
Παραπομπές:
- Bradford, T. (2022), Fall in love with British humour with Mr. Bean. Tamas Bradford Teaching [online]. Available at: https://learnenglishwithtommy.com/fall-in-love-with-british-humour-with-mr-bean/ (Accessed: 6/6/22).
- Cybreco, R. (2021). The Importance of Bean: A Philosophical Analysis of “Mr. Bean”. Medium [online]. Available at: https://cybreco.medium.com/the-importance-of-bean-a-philosophical-analysis-of-mr-bean-b7f6918061b2 (Accessed: 3/6/22).
- English with Lucy (2019), British Humour Explained (with examples). Youtube [online]. Available at: https://www.youtube.com/watch?v=LNFw1XcRu_E&t=1s (Accessed:
- Pelplinski, J. (2015). About Mr. Bean. British Comedy Guide [online]. Available at: https://www.comedy.co.uk/tv/mr_bean/about/ (Accessed: 3/6/22).
- Simcox, G. (2021). “The weight of responsibility is not pleasant”: Rowan Atkinson finds Mr Bean “stressful and exhausting: and hints he will never play role again.
- Wood, J. (2015), 15 Fun Facts about Mr.Bean. Mental Floss [online]. Available at: https://www.mentalfloss.com/article/62455/15-things-you-might-not-know-about-mr-bean (Accessed: 3/6/22).
24 Μαΐου 2022
Η σημασία του πώς και με ποιον επικοινωνούμε
Περισσότερες από τις μισές μεταναστευτικές κινήσεις που λαμβάνουν χώρα παγκοσμίως πραγματοποιούνται από γυναίκες. Ωστόσο, η εικόνα που χτίζεται για τους μετανάστες συνεχίζει να είναι γενικά ανδρική. Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην επιρροή αυτών της επικοινωνίας, στην κατασκευή της εν λόγω εικόνας. που επηρεάζει και την αντίληψη που έχουμε για την εθνικότητα των μεταναστών από κάθε χώρα.
Αν κοιτάξουμε τις χώρες προέλευσης της μετανάστευσης στην Ισπανία, για παράδειγμα, μπορούμε να δούμε ότι τις τελευταίες δεκαετίες έχουν αλλάξει πολύ σημαντικά: ενώ το 1998 οι τρεις κυρίαρχες εθνικότητες ήταν η Μαροκινή (190.497), η Γαλλική (143.023) και η Γερμανική ( 115,395); το 2011 υπήρξε μια σημαντική αλλαγή, με τις τρεις κύριες ξένες εθνικότητες να είναι οι Ρουμάνες (809.409), οι Μαροκινές (766.187) και οι Εκουαδόρ (478.894). Μέχρι το 2021, οι τρεις κύριες ξένες εθνικότητες θα είναι η Μαροκινή (775.936), η Ρουμανική (658.773) και η Βρετανική (313.984).
Αυτό μας φέρνει σε μια από τις πιο σημαντικές πτυχές όσον αφορά τους μετανάστες: την επικοινωνία. Σε κυβερνητικό και κοινωνικό επίπεδο, είναι απαραίτητο να δημιουργηθούν δίαυλοι επικοινωνίας που να είναι σωστά προσαρμοσμένοι στο εν λόγω πλαίσιο (πόλεμοι, πείνα, αναζήτηση καλύτερης ζωής, εμπορία ανθρώπων κ.λπ.), το φύλο και την εθνικότητα -μεταξύ άλλων- Είναι κρίσιμο να προσαρμοστούμε στις ανάγκες που μπορεί να παρουσιάσει ο μετανάστης. Για παράδειγμα, ο τρόπος που αλληλεπιδράτε, τόσο λεκτικά όσο και σωματικά, με άτομα από διαφορετικούς πολιτισμούς απαιτεί συχνά να δίνετε προσοχή σε ορισμένες αποχρώσεις. αποχρώσεις που αυξάνονται σε περίπτωση συναλλαγής με άτομα που μπορεί να έχουν καταστάσεις όπως η διαταραχή μετατραυματικού στρες (PTSD). Ομοίως, η κατάσταση είναι πολύ διαφορετική αν έχουμε να κάνουμε με μετανάστες που έρχονται στη χώρα μας από χώρες με παρόμοια κουλτούρα και επίπεδο διαβίωσης. έτσι πρέπει να επικοινωνούμε αποτελεσματικά με ανθρώπους από άλλους πολιτισμούς.
Για το λόγο αυτό, πρέπει να εργαστούμε για την ανάπτυξη αποτελεσματικής επικοινωνίας ως εργαλείο ένταξης σε κοινωνικό επίπεδο, αναπτύσσοντας τρόπους αμοιβαίας ανταλλαγής που μας επιτρέπουν να μπορούμε να αλληλοεπιδρούμε με όλα τα είδη ανθρώπων.
Παραπομπές:
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/33516421/
https://www.physiopedia.com/Effective_Communication_for_Displaced_Persons
3 Μαΐου 2022
Οταν η αποδραψη απο πολεμο κινδυνει και κινδυνο
Διάφορες ανθρωπιστικές οργανώσεις προειδοποιούν για τον κίνδυνο σύλληψης γυναικών προσφύγων από την Ουκρανία από δίκτυα εμπορίας ανθρώπων για σεξουαλική εκμετάλλευση. ένα πρόβλημα που έχει αυξηθεί με το ξέσπασμα της ένοπλης σύγκρουσης.
Ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης (ΔΟΜ), ο οποίος είναι μέρος των Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ), εντόπισε και βοήθησε λίγο περισσότερα από 1.000 Ουκρανικά θύματα εμπορίας το 2021. Μετά τη ρωσική εισβολή, αυτή η οργάνωση προειδοποίησε ότι οι άνθρωποι που δραπετεύουν από τη χώρα, ιδίως γυναίκες, διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο εμπορίας. Έτσι, η εμπορία Ουκρανών γυναικών ανησυχεί οργανώσεις όπως η Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες (UNHCR), η οποία επισημαίνει ότι «χρειάζονται προστασία έναντι της βίας με βάση το φύλο, της κακοποίησης και της σεξουαλικής εκμετάλλευσης».
Τα κυκλώματα διακίνησης είναι διαβόητα ενεργά στην Ουκρανία και τις γειτονικές χώρες σε καιρό ειρήνης. Η ομίχλη του πολέμου είναι το τέλειο κάλυμμα για την αύξηση των επιχειρήσεων.
Η Karolina Wierzbińska, συντονίστρια στο Homo Faber, μια οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων που εδρεύει στο Λούμπλιν, τόνισε ότι τα παιδιά ανησυχούν πολύ.
«Πολλοί νέοι ταξίδευαν έξω από την Ουκρανία ασυνόδευτοι. Οι αποσπασματικές διαδικασίες εγγραφής στην Πολωνία και σε άλλες παραμεθόριες περιοχές -ιδιαίτερα στην αρχή του πολέμου- σήμαιναν ότι παιδιά εξαφανίστηκαν, άγνωστη η τρέχουσα τοποθεσία τους».
Από την άλλη, ο πρόεδρος της Generalitat της Καταλονίας, Pere Aragonès, και η υπουργός Ισότητας και Φεμινισμού Tània Verge συναντήθηκαν με εκπροσώπους του Ερυθρού Σταυρού στην Καταλονία, που από την αρχή του πολέμου έχουν φροντίσει 13.642 άτομα από την Ουκρανία. Μετά τη συνάντηση αυτή, η κυβέρνηση προειδοποίησε για περιπτώσεις απόπειρας εμπορίας Ουκρανών προσφύγων στην κοινότητα, όπως τόνισε η Tània Verge, σε τελετή που πραγματοποιήθηκε στα κεντρικά γραφεία του Ερυθρού Σταυρού στη Βαρκελώνη.
Παραπομπές:
https://www.lavanguardia.com/vida/20220331/8165298/ucrania-mujeres-refugiadas-trata-guerra.html
https://www.newtral.es/trafico-mujeres-ucranianas-redes-trata/20220326/
18 Απρίλιος 2022
Έκφραση τέχνης – ο δρόμος προς τα εμπρός!
Πρόσφυγες και μετανάστριες που εγκαταλείπουν μια χώρα, φτάνουν σε μια κοινότητα υποδοχής και καθημερινά παλεύουν για την επιβίωσή τους σε μια συνεχή προσπάθεια να ξαναχτίσουν τη ζωή τους. Οι μετανάστριες και οι γυναίκες πρόσφυγες αναζητούν απεγνωσμένα δουλειά για να μπορέσουν να λάβουν εισόδημα και να έχουν τη δυνατότητα να ζήσουν κάτω από καλύτερες συνθήκες στη χώρα υποδοχής. Οι καλά μορφωμένες γυναίκες, με δεξιότητες και γνώσεις τείνουν να αποδέχονται οποιαδήποτε εργασία προσφέρεται. Ως αποτέλεσμα, οι δεξιότητες και οι γνώσεις τους δεν εκτιμώνται από την κοινότητα υποδοχής και συχνά θεωρούνται και αντιμετωπίζονται ως υπανάπτυκτα, περιθωριοποιημένα άτομα στην κοινωνία υποδοχής. Αυτό οδηγεί σε έναν συνολικό συμβιβασμό αυτών των γυναικών προκειμένου να τους δοθεί η ευκαιρία να εμπλακούν και να συμμετάσχουν στην αγορά εργασίας που προσφέρει περιορισμένες επαγγελματικές επιλογές σε αυτές τις γυναίκες μόνο από το γεγονός ότι χαρακτηρίζονται ως «μετανάστες/πρόσφυγες». Ως εκ τούτου, οι ειδικευμένες ή χαμηλής ειδίκευσης γυναίκες, οι μορφωμένες ή οι γυναίκες με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο δεν έχουν άλλη επιλογή από το να αποδεχτούν οποιοδήποτε είδος εργασίας που προσφέρεται.
Τα όνειρα, οι ιδέες, τα πάθη και οι επιθυμίες τους, σε συνδυασμό με κάθε είδους δεξιότητες, γνώσεις και εμπειρίες περιθωριοποιούνται και βλέπονται, κατανοούνται και αντιμετωπίζονται μόνο ως ο υποδεέστερος «άλλος». Επομένως, για πολλές γυναίκες η αξιοπρεπής εργασία είναι ένα μακρινό όνειρο, καθώς είναι περιθωριοποιημένες. κακώς αμειβόμενοι, ελάχιστα προστατευμένες, χωρίς υπογραφές, βιώματα κακοποίησης, σεξουαλικής παρενόχλησης κ.λπ., όπως προσδιορίζει επίσης το Policy Brief της ΔΟΕ [Εκπαίδευση, κατάρτιση και δεξιότητες: Γυναίκες μετανάστριες εργαζόμενες στο ASEAN].
Αυτή η συνολική αποξένωση των μεταναστριών και των γυναικών προσφύγων προκαλεί την ανάπτυξη αρνητικών αντιλήψεων για τις μετανάστριες και τις γυναίκες πρόσφυγες. Είναι ενδιαφέρον ότι μια μελέτη του 2018 διερεύνησε τις εμπειρίες των γυναικών μεταναστριών και προσφύγων (στην περιφερειακή Αυστραλία), ενώ μοιράστηκε αυτές τις εμπειρίες μέσω κοινοτικών εκθέσεων τέχνης. Μέσω της τέχνης και του σχεδίου, οι γυναίκες μοιράζονται τις ιστορίες, τις εμπειρίες τους, μαθαίνουν η μία για την άλλη και διδάσκουν σε άλλες γυναίκες νέες δεξιότητες. Επίσης, οι γυναίκες που βασίζονται σε υπάρχουσες δεξιότητες, μαθαίνουν νέες και αποκτούν αυτοπεποίθηση, τις ενθάρρυναν να εξερευνήσουν μια άλλη διαδρομή στον τομέα της εργασίας πουλώντας τη δουλειά τους σε διάφορες τοπικές αγορές και αναδυόμενα καταστήματα. Για παράδειγμα, μια γυναίκα έγινε γνωστή στην ευρύτερη κοινότητα για τις εξαιρετικές της ικανότητες στο ντύσιμο και κατάφερε να δημιουργήσει τη δική της επιχείρηση. Τέτοιες πρωτοβουλίες δίνουν ευκαιρίες και ελπίδα στις γυναίκες και παρουσιάζουν έναν δρόμο προς τα εμπρός για τις μετανάστριες και τις γυναίκες πρόσφυγες που στο παρελθόν είχαν στερηθεί ευκαιρίες απασχόλησης.
Τέτοιες πρακτικές κάνουν τις γυναίκες μετανάστριες και πρόσφυγες ορατές, μέσα από μια γιορτή του πολιτισμού, επιτρέπουν την αποδοχή, την ένταξη και γενικά αναδεικνύουν τις ατομικές ιστορίες, τις δεξιότητες, τις γνώσεις και τα όνειρά τους μέσω της εκφραστικής τέχνης. Η τέχνη μπορεί να δημιουργήσει μια ουσιαστική και προσωπική συνάντηση με ανθρώπους από διαφορετικές χώρες και ανθρώπους από τη χώρα υποδοχής, να προωθήσει την ενσυναίσθηση και να προτρέψει την κοινωνική δράση για ένταξη. Η τέχνη μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να γεφυρώσει τις κοινότητες και να επιτρέψει την επιτυχή διευθέτηση και ένταξη. Το πιο σημαντικό, είναι ένα μέσο που μπορεί να επιτρέψει σε μια ποικιλία δεξιοτήτων από μετανάστριες και πρόσφυγες να ευδοκιμήσουν σε μια κοινότητα και στον τομέα της απασχόλησης, αλλάζει παράλληλα τις αρνητικές αντιλήψεις για τις μετανάστριες και τις γυναίκες πρόσφυγες.
Δώστε μια ευκαιρία στις γυναίκες μετανάστριες και πρόσφυγες – αφήστε την τέχνη να μιλήσει – αφήστε τις γυναίκες μετανάστριες και πρόσφυγες να δείξουν τις δεξιότητες και τις γνώσεις τους στον κόσμο – διευρύνετε τη συμμετοχή των μεταναστριών και των γυναικών προσφύγων στον τομέα της εργασίας!
Παραπομπές:
https://www.ilo.org/wcmsp5/groups/public/—asia/—ro-bangkok/documents/publication/wcms_463861.pdf
21 Απρίλιος 2022
Γυναίκες Οικιακές Εργάτες στην Κύπρο. «αυτή» η οικιακή βοηθός
Οι περισσότερες μετανάστες οικιακές βοηθοί που ζουν και εργάζονται στην Κύπρο είναι γυναίκες με απώτερο στόχο και επιθυμούν να βελτιώσουν το βιοτικό επίπεδο αυτών και των οικογενειών τους.
Έκθεση που δημοσιεύτηκε από το Πανεπιστήμιο UCLan στην Κύπρο αναφέρεται στην κατάσταση των αλλοδαπών οικιακών εργαζομένων στην Κύπρο. Η συγγραφέας αυτής της έκθεσης, Νάσια Χατζηγεωργίου, Επίκουρη Καθηγήτρια Μεταβατικής Δικαιοσύνης και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, στο UCLan Cyprus, εντόπισε και παρουσίασε μια σειρά παραγόντων που συνδυάζονται και εντείνουν την ευαλωτότητα αυτών των γυναικών. Αυτοί οι παράγοντες είναι: η φυλή τους, οι μεγάλες οικονομικές τους ανάγκες, το καθεστώς μετανάστη, το να κάνουν βασική εργασία αλλά να είναι χαμηλά αμειβόμενοι, να εργάζονται μόνοι τους που επηρεάζει την κοινωνικοποίησή τους καθώς και να εργάζονται περισσότερο από ό,τι ορίζουν τα συμβόλαιά τους, χωρίς να πληρώνονται επιπλέον.
Συνολικά, η έκθεση δίνει έμφαση στα ανθρώπινα δικαιώματα αυτών των γυναικών με πολύ λεπτομερή συλλογή δεδομένων να επικεντρώνεται στη συνολική εργασιακή εκμετάλλευση αυτών των γυναικών.
Ο κύριος παράγοντας του να είναι ευάλωτοι είναι το φύλο τους. Το φύλο τους, με συνδυασμό των παραγόντων που έχουν ήδη εντοπιστεί, αυξάνει περαιτέρω το αίσθημα φόβου και την τάση να μην εμπιστεύονται τις αρχές, καθώς ανησυχούν μήπως χάσουν τη δουλειά τους και βλάψουν το νομικό ή εργασιακό τους καθεστώς στη χώρα. Όλοι αυτοί οι παράγοντες και το γεγονός ότι είναι γυναίκες, αναγκάζουν αυτές τις γυναίκες να παραμείνουν στο περιθώριο της κοινωνίας υποδοχής.
Από την άλλη πλευρά, μπορούν επίσης να εντοπιστούν εξαιρέσεις καθώς δεν είναι όλες οι μετανάστριες και πρόσφυγες στην Κύπρο οικιακές βοηθοί. Το παράδειγμα ότι η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες Κύπρου δημοσίευσε ομιλίες για τη Λούνα, μια Σύρια πρόσφυγα που έφυγε βίαια από τη χώρα της και κατάφερε να ολοκληρώσει τις σπουδές της, εγγράφηκε σε ένα πρόγραμμα καθοδήγησης για την ενδυνάμωση των γυναικών. Η Λούνα είναι πλέον εργαζόμενη μαμά, διευθύνει το δικό της κανάλι στο YouTube και είναι εθελόντρια. Η Λούνα, ως γυναίκα πρόσφυγας που ζει στην Κύπρο, είναι ένα παράδειγμα που σπάει τα στερεότυπα γύρω από τη δουλειά που «πρέπει» να κάνουν οι μετανάστριες στην Κύπρο. Δυστυχώς, η Λούνα παραμένει η μειονότητα στην Κύπρο ενώ αφήνει μια λάμψη ελπίδας για το σπάσιμο των στερεοτύπων γύρω από τις γυναίκες μετανάστριες και πρόσφυγες.
Παραπομπές:
http://www.ombudsman.gov.cy/ombudsman/ombudsman.nsf/All/2358C433C1A0F629C2258646002B79DA/$file/Domestic%20workers%20.pdf?OpenElement
Foreign Domestic Workers in Cyprus: the unseen impact of the frozen conflict
https://www.unhcr.org/cy/2021/03/08/lama-a-scientist-a-mother-and-a-syrian-refugee/
21 Μάρτιος 2022
Πάνω από το 40 τοις εκατό των μεταναστριών στη Φινλανδία είναι υψηλού μορφωτικού επιπέδου
Σύμφωνα με την ένωση αγοράς εργασίας STTK, πάνω από το 40 % των μεταναστριών στη Φινλανδία έχουν πτυχίο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, αλλά μόνο οι μισές από αυτές ασχολούνται με την επαγγελματική ζωή. Αυτό σημαίνει ότι θα μπορούσαν να αποτελέσουν σπουδαίο πόρο στην αγορά εργασίας και θα ήταν χρήσιμο να συνδεθούν καλύτερα οι δραστηριότητες ένταξης με την απασχόληση.
Η εκπαίδευση ενσωμάτωσης θα μπορούσε να συνδέεται πιο άμεσα με τις θέσεις εργασίας και οποιεσδήποτε περίοδοι πρακτικής άσκησης θα πρέπει να είναι πολύ μεγαλύτερες, καθώς επί του παρόντος είναι πολύ σύντομες, δηλώνει η Marisel Soto Godoy από το κέντρο ένταξης Monika. Οι μετανάστριες κατευθύνονται επίσης σε θέσεις εργασίας με επίκεντρο τις γυναίκες, όπως ο τομέας της υγειονομικής περίθαλψης και των κοινωνικών υποθέσεων. Η δημιουργία οικογένειας αποτελεί επίσης πρόκληση για την απασχόληση των μεταναστριών – τα ποσοστά απασχόλησης των μεταναστριών χωρίς παιδιά είναι σημαντικά υψηλότερα. Πολλές Φινλανδές έχουν μια υπάρχουσα δουλειά στην οποία επιστρέφουν μετά την απόκτηση ενός παιδιού, ενώ οι μετανάστριες μπορεί να μην έχουν αυτή την επιλογή και η εύρεση εργασίας όταν τα παιδιά είναι μεγαλύτερα είναι πολύ πιο δύσκολη.
Υπάρχουν πολλοί τομείς στη φινλανδική αγορά εργασίας που υποφέρουν από έλλειψη εργατικού δυναμικού, και φαίνεται παράξενο το γεγονός ότι στο μεταξύ φαίνεται δύσκολο για τις μετανάστριες να βρουν δουλειά. Σύμφωνα με τη Soto Godoy, αυτό θα πρέπει να διορθωθεί και η ικανότητα των μεταναστριών θα πρέπει να αναγνωριστεί και να χρησιμοποιηθεί στη φινλανδική αγορά εργασίας.
Παραπομπές:
11 Μάρτιος 2022
Πώς μπορούν οι δραστηριότητες αναψυχής να ενισχύσουν την ένταξη των προσφύγων και των αιτητών ασύλου;
Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε από το Πανεπιστήμιο του Μπόρνμουθ εξετάζει πώς η ψυχαγωγία και η σωματική δραστηριότητα, όπως ο χορός και η μουσική, μπορεί να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στη ζωή των αιτούντων άσυλο. Σύμφωνα με τον Δρ Nicola De Martini Ugolotti:
“Οι εξαναγκασμένοι μετανάστες συχνά περιθωριοποιούνται και θεωρούνται πρόβλημα που πρέπει να επιλυθεί ή να διαχειριστεί ή στην καλύτερη περίπτωση αντικείμενο φιλανθρωπικών παρεμβάσεων. Μπορεί να αντιμετωπίζονται ως απειλή ή ως τραυματισμένα θύματα. Μία από τις συνέπειες αυτού του γεγονότος που έχει επισημανθεί από την έρευνά μου είναι ότι το να είσαι πρόσφυγας σημαίνει ότι είσαι κολλημένος σε αυτή την ταμπέλα όπου είσαι απλώς ένα θύμα ή ένας “ψεύτικος” πρόσφυγας, και είναι πολύ δύσκολο να ξεφύγεις από αυτές τις ταμπέλες”.
Η Dr. De Martini Ugolotti παρατήρησε ότι ως αποτέλεσμα της μελέτης, οι συμμετέχοντες άρχισαν να δημιουργούν τις δικές τους λέσχες αναψυχής. Παρά τις προκλήσεις, όπως τα χρήματα και η διαθεσιμότητα των χώρων, τα σχέδια αυτά καταδεικνύουν την αφοσίωση και την επιμονή ορισμένων μελών της ομάδας να διατηρήσουν χώρους, στιγμές και παραδόσεις που ήταν σημαντικές για τις φιλοδοξίες τους να κάνουν το Μπρίστολ και τη Βρετανία σπίτι τους. Η Dr. De Martini Ugolotti συνεχίζει να συνεργάζεται μαζί τους και με τα φιλανθρωπικά ιδρύματα του έργου για να βοηθήσει και να διατηρήσει αυτές τις οργανώσεις.
Παρομοίως, ένας άλλος ερευνητής του Πανεπιστημίου του Σέφιλντ σημείωσε ότι οι πρόσφυγες που στερούνται πόρων και υποφέρουν από τις συνέπειες τραυματικών γεγονότων, ένας προσιτός και προσβάσιμος χώρος αναψυχής μπορεί να είναι εξαιρετικά ευεργετικός για την ευημερία τους. Η χρήση τέτοιων χώρων για χαλάρωση και αναψυχή, καθώς και για άσκηση, κοινωνικοποίηση και παιχνίδι, μπορεί να βοηθήσει τους πρόσφυγες να ενισχύσουν τους δεσμούς τους με τις κοινότητες υποδοχής τους και να αποκτήσουν καλύτερη χωρική αντίληψη των πόλεων στις οποίες ζουν.
Παραπομπές:
https://www.bournemouth.ac.uk/research/bournemouth-research-chronicle/research-chronicle-2019/importance-leisure-activities-among-refugees-forced-migrantshttps://eprints.whiterose.ac.uk/161216/1/Women%20refugees%2C%20leisure%20space%20and%20the%20city.pdf
4 Μάρτιος 2022
Υψηλό ποσοστό ανεργίας μεταξύ μεταναστριών στη Φινλανδία
Στη Φινλανδία, όπως και σε πολλά μέρη της Ευρώπης, η ανεργία είναι υψηλή μεταξύ των γυναικών αλλοδαπής καταγωγής. Μόνο λίγο περισσότερες από τις μισές μετανάστριες απασχολούνται. Η θέση των μεταναστριών στην αγορά εργασίας είναι επί του παρόντος κακή στη Φινλανδία, ακόμη και μεταξύ ομάδων μεταναστών που έχουν καλό εκπαιδευτικό υπόβαθρο και καλές γλωσσικές δεξιότητες.
Σύμφωνα με μελέτη του Υπουργείου Οικονομικών Υποθέσεων και Απασχόλησης στη Φινλανδία, το ποσοστό απασχόλησης των αλλοδαπών γυναικών στη Φινλανδία ήταν 55 % το 2020, ενώ για τις γυναίκες φινλανδικής καταγωγής ήταν 72 %. Αντίθετα, το ποσοστό απασχόλησης των ανδρών με αλλοδαπή καταγωγή ήταν αρκετά υψηλό (70 %), κοντά σε εκείνους φινλανδικής καταγωγής.
Το ποσοστό απασχόλησης των μεταναστριών βελτιώνεται όσο περισσότερο χρόνο περνούν στη Φινλανδία. Ωστόσο, δεν φτάνει στο επίπεδο των Φινλανδών ούτε μετά από 15 χρόνια. Για τους μετανάστες άνδρες, η κατάσταση είναι συνήθως κοντά στο επίπεδο των Φινλανδών ανδρών μετά από περίπου 3 χρόνια στη Φινλανδία.
Η Marisel Soto Godoy από την ένωση μεταναστριών Monika-Naiset προτείνει ως μεθόδους βελτίωσης της ένταξης των μεταναστριών στη Φινλανδία να έχουν περισσότερη εκπαίδευση ένταξης στους χώρους εργασίας αντί στις τάξεις, όπου οι γυναίκες θα μάθαιναν τη γλώσσα ενώ εργάζονταν. Θα ήταν επίσης σημαντικό να αρχίσετε να μελετάτε πιο γρήγορα, ειδικά τις γλωσσικές σπουδές. Ορισμένες μέθοδοι, όπως η μισθολογική στήριξη για τον εργοδότη, ενδέχεται να ενθαρρύνουν τους εργοδότες να δουν τις δυνατότητες και να προσλάβουν περισσότερες μετανάστριες.
Παραπομπές:
https://yle.fi/uutiset/3-11167817
https://tem.fi/en/-/maahanmuuttajien-onnistunut-kotoutuminen-on-monen-tekijan-summa
28 Φεβρουαρίου 2022
Προφορική και γραπτή έκφραση: ένα επιπλέον εμπόδιο στο δρόμο για την απασχόληση των μεταναστών
Όταν ψάχνετε για δουλειά στη Γαλλία, ένα από τα καθοριστικά κριτήρια για να ξεχωρίσετε από τους αιτούντες είναι η ικανότητα να εκφράζεστε τόσο προφορικά όσο και γραπτά. Μόλις μαθευτεί η γλώσσα, οι μετανάστες που έρχονται στη Γαλλία πρέπει επίσης να αντιμετωπίσουν μια επιπλέον δυσκολία: την πολυπλοκότητα της ορθογραφίας της. Πράγματι, σε αντίθεση με τις περισσότερες λατινικές γλώσσες (ισπανικά, ιταλικά, ρουμανικά), τα γαλλικά δεν είναι φωνητική γλώσσα. Με άλλα λόγια, αυτό σημαίνει ότι το να γνωρίζεις πώς προφέρεται μια λέξη στα γαλλικά δεν σημαίνει ότι γνωρίζεις πώς γράφεται. Η ορθογραφία που ουσιαστικά σχεδιάστηκε από την αστική τάξη τον XIXᵉ αιώνα έχει γίνει έτσι σκόπιμα δύσκολη και οι ίδιοι οι Γάλλοι υποφέρουν μερικές φορές από την πολυπλοκότητά της, καθώς χρησιμοποιείται ως εργαλείο κοινωνικής επιλογής. Στην πραγματικότητα, μια έρευνα της Ipsos σε 2.500 εργοδότες έδειξε ότι το 80% των υπευθύνων προσλήψεων είναι έτοιμοι να απορρίψουν έναν υποψήφιο εάν κάνει ορθογραφικά λάθη στο βιογραφικό του/της ή στη συνοδευτική επιστολή του. Αυτό είναι ένα επιπλέον εμπόδιο για τους μετανάστες που αναζητούν εξειδικευμένη εργασία. Για κάποιον που δεν έχει εκπαιδευτεί στο γαλλικό σύστημα, χρειάζεται επιπλέον χρόνος και επένδυση για να μάθει πώς να γράφει. Αυτή η μορφή αποκλεισμού συνδυάζεται με άλλα εμπόδια στην πορεία προς την απασχόληση: διάκριση με βάση το όνομα, τη διεύθυνση, το χρώμα του δέρματος ή το στίγμα που σχετίζεται με μια εθνικότητα. Εκτός από την ορθογραφία, μια έντονη προφορά στην προφορά των γαλλικών μπορεί επίσης να γίνει αντιληπτή αρνητικά και δεν είναι ασυνήθιστο για έναν μετανάστη να υποβάλλεται σε αστεία που τον υποβιβάζουν στην ιδιότητα του αλλοδαπού. Οι ιδέες που εκφράζει στα σωστά γαλλικά μπορεί επομένως να ληφθούν λιγότερο σοβαρά από τους ανωτέρους του μόνο επειδή τις μεταφέρει με έντονη προφορά. Το γλωσσικό εμπόδιο μπορεί επομένως να επηρεάσει έναν μετανάστη καθ’ όλη τη διάρκεια της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας, ακόμη κι αν καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να ενσωματωθεί. Επομένως, η διασταύρωση των κοινωνικών φαινομένων δεν πρέπει να παραβλέπετε κατά την ανάλυση των δυσκολιών των μεταναστών στην εύρεση εργασίας. Η γλωσσική εκπαίδευση είναι απαραίτητη, αλλά πρέπει επίσης να συμπληρώνεται από έναν βαθύτερο προβληματισμό σχετικά με τους δικούς μας κοινωνικούς μηχανισμούς σχετικά με τα κριτήρια που πρέπει να εφαρμόζονται σε περίπτωση πρόσληψης ή προαγωγής.
Παραπομπές:
https://www.lalsace.fr/social/2021/10/25/quels-sont-les-criteres-redhibitoires-a-l-embauche
24 Φεβρουαρίου 2022
Συνυπάρχουν εκεί που δεν σε θέλουν
Η αυξανόμενη άφιξη μεταναστών θέτει νέες προκλήσεις για την κοινωνία που γνωρίζουμε. Είναι αναμφισβήτητο ότι η μετανάστευση συμβάλλει στον πολιτισμό μιας χώρας, μετατρέποντάς την σε ένα χωνευτήρι παραδόσεων, γλωσσών και εθίμων. Όσοι φτάνουν, με συμβάσεις εργασίας ή, στη χειρότερη περίπτωση, σε απάνθρωπες συνθήκες και χωρίς κατάλληλη τεκμηρίωση, προέρχονται από διαφορετικές χώρες και ανήκουν σε πολύ διαφορετικούς πολιτισμούς ή εθνικές ομάδες, μερικές φορές με έθιμα εξαιρετικά απομακρυσμένα από αυτά της χώρας υποδοχής.
Εάν το δούμε με προοπτική, μπορεί να φανεί ότι οι μεταναστευτικές πολιτικές στην ευρωπαϊκή ήπειρο έχουν περάσει από διάφορα στάδια. Κατά τη δεκαετία του 1970, εκείνα τα κράτη που χρειάζονταν στρατολόγηση μεταναστών έκαναν πολιτικές επιρρεπείς στην άφιξή τους. Ωστόσο, μετά την οικονομική κρίση του 1973, οι χώρες που μέχρι τότε ευνοούσαν την εργατική μετανάστευση άλλαξαν προσέγγιση και προσπάθησαν να τη σταματήσουν με περιοριστικούς νόμους που δυσκόλευαν εξαιρετικά την τακτική είσοδο των εργαζομένων. Με αυτόν τον τρόπο μειώνονται πραγματικά οι δυνατότητες πρόσληψης και νόμιμης εισόδου εργατών μεταναστών, γεγονός που τους αφήνει σε πολλές περιπτώσεις την παράτυπη διαδρομή ως τη μόνη εφικτή επιλογή εισόδου, με συνέπεια την ευπάθεια και την εκμετάλλευση τους.
Σε αυτήν την κατάσταση παρατυπίας, ξεχωρίζουν οι
κακουχίες που υφίστανται οι μετανάστριες, οι οποίες καταλήγουν να εισέρχονται στην Ευρώπη, θύματα εμπορίας ανθρώπων. Σύμφωνα με στοιχεία που συνέλεξε το Συμβούλιο της Ευρώπης, προειδοποιεί ότι, μεταξύ 2015 και 2018, η αύξηση των θυμάτων της εμπορίας ανθρώπων αυξήθηκε κατά 44% με 15.310 θύματα το 2018, έναντι 10.598 τα προηγούμενα 3 χρόνια.
Παραπομπές:
https://www.corteidh.or.cr/tablas/r38208.pdf
https://rm.coe.int/9th-general-report-on-the-activities-of-greta-covering-the-period-from/16809e128b
10 Φεβρουαρίου 2022
Απασχόληση προσφύγων και ψυχική υγεία
Μελέτες έχουν δείξει ότι υπάρχει σαφής θετική συσχέτιση μεταξύ της απασχολησιμότητας των προσφύγων και της ψυχικής υγείας. Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύτηκε από το Πανεπιστήμιο Walden, οι πρόσφυγες τείνουν να υποφέρουν πιο σοβαρά συμπτώματα μετατραυματικού στρες (PTSD) και Μείζονος Καταθλιπτικής Διαταραχής (MDD) εάν είναι άνεργοι. Ενώ η ανεργία αποτελεί από μόνη της έναν υψηλό παράγοντα κινδύνου για θέματα ψυχικής υγείας, η μελέτη έδειξε ότι τα ποσοστά PTSD και MDD 483 ανέργων προσφύγων από την Καμπότζη ήταν σημαντικά υψηλότερα, ενώ ταυτόχρονα οι μουσουλμάνοι πρόσφυγες που διαμένουν στην Ολλανδία εμφάνισαν υψηλά επίπεδα ψυχολογικής δυσφορίας όταν ήταν άνεργοι.
Για να ξεπεραστούν τα προαναφερθέντα ζητήματα, μια έκθεση που δημοσιεύθηκε από τη Γενική Διεύθυνση Εσωτερικών Πολιτικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πρότεινε ότι είναι σημαντικό να επενδύσουμε στην κατάρτιση και την εκπαίδευση των γυναικών προσφύγων, καθώς η πρόσβαση στην εκπαίδευση και την κατάρτιση είναι ζωτικής σημασίας για τους πρόσφυγες και στην ενσωμάτωση και την ανθεκτικότητα των γυναικών στο άγχος και το τραύμα. Ταυτόχρονα, η πρόσβαση στην εκπαίδευση και την κατάρτιση θα αυξήσει επίσης τις πιθανότητες απασχολησιμότητας και ως αποτέλεσμα θα μειώσει τα συμπτώματα της PTSD και της MDD όπως αναφέρθηκε παραπάνω. Επιπλέον, η συμμετοχή γυναικών προσφύγων σε εκπαιδεύσεις μπορεί να περιορίσει την απομόνωση και να αυξήσει τη συμμετοχή στην τοπική καθημερινή ζωή, αποκαθιστώντας έτσι την αίσθηση της κανονικότητας και αυξάνοντας την αυτοεκτίμηση.
Με βάση τα παραπάνω, είναι σημαντικό για τις χώρες με υψηλό αριθμό πληθυσμών προσφύγων και μεταναστών να εξετάσουν το ενδεχόμενο εφαρμογής πολιτικών που στοχεύουν στη βελτίωση της ψυχικής υγείας των γυναικών προσφύγων και στην προώθηση της ένταξής τους. Για παράδειγμα, η προώθηση προγραμμάτων κοινωφελούς εργασίας για την αύξηση της ευαισθητοποίησης σχετικά με την ψυχική υγεία και τις ευκαιρίες εκπαίδευσης και κατάρτισης θα αντιμετωπίσει σημαντικά τα ζητήματα που αναφέρονται παραπάνω.
Παραπομπές:
https://scholarworks.waldenu.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=1025&context=jswgc
https://www.europarl.europa.eu/RegData/etudes/STUD/2016/556929/IPOL_STU(2016)556929_EN.pdf
21 Ιανουαρίου 2022
Απασχολησιμότητα για τους πρόσφυγες στο Ηνωμένο Βασίλειο
- Πού είναι τα εμπόδια και πώς να βοηθήσετε;
Το δικαίωμα στην εργασία είναι ένα από τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματά μας, αφού έχει κατοχυρωθεί στην Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Ως εκ τούτου, όλοι έχουν το δικαίωμα να ασχοληθούν με την παραγωγική απασχόληση και τα εμπόδια στην εργασία πρέπει να αρθούν.
Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τους πρόσφυγες, οι οποίοι έχουν υποστεί αφάνταστη φρίκη στο ταξίδι τους προς την ασφάλεια στο Ηνωμένο Βασίλειο και συχνά βασίζονται στην πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας για να ξαναχτίσουν τη ζωή τους. Ωστόσο, επί του παρόντος, υπάρχει σαφής διαφορά μεταξύ των ποσοστών απασχόλησης των προσφύγων (51% απασχολούμενοι) και των γηγενών (73% απασχολούμενοι), με τους πρόσφυγες να κερδίζουν λιγότερα και να εργάζονται λιγότερες ώρες από τους εργαζόμενους που γεννήθηκαν στο Ηνωμένο Βασίλειο.
- Γιατί οι πρόσφυγες δυσκολεύονται να βρουν εργασία;
Ένας πρόσφυγας, όπως και πολλά άτομα στο Ηνωμένο Βασίλειο, πρέπει να βρει εργασία για να μπορέσει να εξασφαλίσει ένα αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο. Ωστόσο, εκτός από τα προβλήματα απασχόλησης που αντιμετωπίζει σήμερα το Ηνωμένο Βασίλειο, οι πρόσφυγες αντιμετωπίζουν πρόσθετες δυσκολίες στην εξεύρεση εργασίας. Μία από τις κύριες πηγές αυτού του αγώνα για την εύρεση απασχόλησης είναι η έλλειψη γλωσσικής επάρκειας, σε σύγκριση με τους φυσικούς ομιλητές. Ένα από τα κυρίαρχα προσόντα που αναζητούν οι εργοδότες είναι η ικανότητα ενός ατόμου να κατέχει την αγγλική γλώσσα. Ωστόσο, η απόκτηση επάρκειας στην αγγλική γλώσσα απαιτεί χρόνια εξάσκησης και σχολικής εκπαίδευσης. Δυστυχώς, για τους πρόσφυγες, αυτό συχνά δεν αποτελεί επιλογή στην πατρίδα τους και έτσι, όταν φτάνουν στο Ηνωμένο Βασίλειο, δεν έχουν τα απαραίτητα εφόδια για να ανταποκριθούν στις προσδοκίες της αγοράς εργασίας, με αποτέλεσμα να βρίσκονται σε μειονεκτική θέση σε σχέση με τους γηγενείς αιτούντες εργασία.
Ένας πρόσθετος παράγοντας που μπορεί να δημιουργήσει εμπόδια στην απασχόληση για τους πρόσφυγες είναι οι διακρίσεις και οι προκαταλήψεις. Οι πρόσφυγες φεύγουν από τον τόπο γέννησής τους με την ελπίδα να αποφύγουν τις διακρίσεις. Δυστυχώς, οι πρόσφυγες συχνά αντιμετωπίζουν διακρίσεις στη νέα χώρα όπου έχουν αναζητήσει καταφύγιο. Οι διακρίσεις αυτές μπορεί να επηρεάσουν την πιθανότητα επίτευξης απασχόλησης, αφήνοντας τους πρόσφυγες άνεργους και χωρίς τα εργαλεία για να ενσωματωθούν στις τοπικές κοινότητες, ως αποτέλεσμα της προαναφερθείσας μη εξοικείωσής τους με την αγγλική γλώσσα.
- Τι μπορεί να γίνει για τη μετάβαση των προσφύγων στην απασχόληση;
Οι υπεύθυνοι χάραξης κυβερνητικής πολιτικής θα πρέπει να στοχεύουν στην παροχή στους πρόσφυγες ιδιαίτερα αποτελεσματικής αλλά διαχειρίσιμης γλωσσικής κατάρτισης, η οποία να ανταποκρίνεται στις ανάγκες της αγοράς εργασίας. Για παράδειγμα, η γλωσσική κατάρτιση θα πρέπει αρχικά να εστιάζει στις ανάγκες του χώρου εργασίας, με πιθανά χρηματοδοτούμενα από την κυβέρνηση προγράμματα που θα συνδυάζουν επιτόπια γλωσσικά μαθήματα και κατάρτιση στην εργασία.
Οι ψηφιακές τεχνολογίες μπορούν επίσης να αποτελέσουν σημαντική βοήθεια, παρέχοντας διαδικτυακές εκπαιδευτικές ενότητες για θέματα εθιμοτυπίας σε συνεντεύξεις και κατανόησης της κουλτούρας της απασχόλησης στο Ηνωμένο Βασίλειο, ώστε να εκπαιδευτούν οι πρόσφυγες για το πώς να βρουν και να διατηρήσουν μια θέση εργασίας και τι να περιμένουν στον εργασιακό χώρο του Ηνωμένου Βασιλείου.
Οι πρόσφυγες συχνά στερούνται πληροφοριών σχετικά με τις ευκαιρίες απασχόλησης, ενώ οι εργοδότες συχνά δεν γνωρίζουν τις δυνατότητες των προσφύγων. Ενώ τα εθνικά δίκτυα, οι ΜΚΟ και οι υπηρεσίες απασχόλησης μπορούν να βοηθήσουν στην εξεύρεση θέσεων εργασίας για τους πρόσφυγες, τα γραφεία προσωρινής απασχόλησης και οι τεχνολογικές πλατφόρμες, όπως το LinkedIn, είναι επίσης πολύ χρήσιμα εργαλεία στη διαδικασία εξεύρεσης εργασίας. Οι υπηρεσίες αυτές θα πρέπει να είναι διαθέσιμες σε όλους τους πρόσφυγες, προκειμένου να μειωθούν τα εμπόδια στην απασχόληση, καθώς και οι κυβερνητικοί φορείς να ενθαρρύνουν και να δώσουν κίνητρα στις επιχειρήσεις για την πρόσληψη προσφύγων, προκειμένου να δημιουργηθούν νέα πρότυπα πρόσληψης εργαζομένων, τα οποία μακροπρόθεσμα θα αυξήσουν την απασχολησιμότητα όλων των προσφύγων.
Παραπομπές:
Jamil, H. Kanno, S. Arnetz, B. (2015). Promoters and barriers to work: a comparative study of refugees versus immigrants. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4347467
Legrain, P. (2017). How to Get Refugees into Work Quickly. Tent Step Up. https://www.opennetwork.net/wp-content/uploads/2017/08/TENT_StepUp_FINAL.pdf
14 Ιανουαρίου 2022
Αιτίες σε συντομία της χαμηλής επικοινωνιακής επάρκειας των μεταναστριών
Όπως έχει αναγνωριστεί από προηγούμενα άρθρα του προγράμματος CoCoFe, τα μειονεκτήματα που προκύπτουν από τη χαμηλή γνώση της αγγλικής γλώσσας είναι πολύπλοκα και πολυάριθμα. Ταυτόχρονα, είναι προφανές ότι οι γλωσσικές αδυναμίες των μεταναστών δεν είναι ένα ασυνήθιστο ζήτημα. Γιατί, λοιπόν, δεν βρίσκουμε στους μετανάστες μεγαλύτερο βαθμό επικοινωνιακής επάρκειας; Λοιπόν, έχουμε μελετήσει τις επιπτώσεις των γλωσσικών (αγγλικών) ελλείψεων, οπότε, με έναν μάλλον αντίστροφο τρόπο, ιδού (κάποιες από) τις αιτίες.
Φυσικά, υπάρχει η συνήθης πληθώρα παραγόντων, που κυμαίνονται από την οικονομική αδυναμία, τον ρατσισμό/ξενοφοβία, τη χαμηλή εμπειρία ή την έλλειψη αναγνώρισης προσόντων στη χώρα υποδοχής – όλοι οι παράγοντες που έχουμε εξετάσει στο παρελθόν. Ειδικά για τις γυναίκες μετανάστριες, οι παράγοντες αυτοί συχνά επιδεινώνονται από τη φύση των μεταναστευτικών πρακτικών των γυναικών σε σχέση με τους άνδρες συναδέλφους τους. Ενώ υπάρχει μια όχι αμελητέα ποικιλομορφία στην αναλογία ανδρών και γυναικών μεταναστών που εισέρχονται στη χώρα για εργασία, υπάρχει, ωστόσο, μια ανισότητα ως προς το φύλο (πολύ περισσότερες γυναίκες) για τους μετανάστες που εισέρχονται ως μέρος των πολιτικών οικογενειακής επανένωσης. Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό να ληφθούν υπόψη οι παράγοντες που επηρεάζουν ιδιαίτερα τις μετανάστριες και ιδιαίτερα τις μετανάστριες που έχουν επαχθείς οικογενειακές απαιτήσεις.
Ενώ είμαι βέβαιος ότι οι περισσότεροι μετανάστες θα άρπαζαν την ευκαιρία να αφιερώσουν καλύτερα το χρόνο τους με οικονομικό, χρονικό και κοινωνικά ασφαλές τρόπο στην εκμάθηση της αγγλικής γλώσσας σε ένα επαρκές επίπεδο εμπειρίας, για τους περισσότερους δεν είναι τόσο απλό. Για τις γυναίκες μετανάστριες, είναι ακόμη πιο σημαντικό τα όποια προγράμματα ελπίζουν να διορθώσουν τις γλωσσικές τους ικανότητες να λαμβάνουν υπόψη τις άλλες υποχρεώσεις τους, τόσο με την παροχή ευέλικτων χρονοδιαγραμμάτων όσο και με την παροχή ευέλικτων απαιτήσεων προσβασιμότητας. Πράγματι, η έρευνα έδειξε ότι ο κύριος λόγος για την αποτυχία των πολιτικών που προσπαθούν να αντιμετωπίσουν αυτό το ζήτημα είναι ακριβώς αυτό – η έλλειψη ευελιξίας. Με βάση αυτή τη γνώση, η επιτυχία των μελλοντικών προγραμμάτων είναι αναμφισβήτητα πιο ελπιδοφόρα.
Παραπομπές:
https://citeseerx.ist.psu.edu/viewdoc/download?doi=10.1.1.606.9090&rep=rep1&type=pdf
5 Ιανουαρίου 2022
Γυναίκες μετανάστριες υπό καθεστώς covid-19
Κατά γενικό κανόνα, οι καταστάσεις που προκαλούν ένα ορισμένο επίπεδο βλάβης ή εισάγουν ένα σενάριο κατά το οποίο μια συγκεκριμένη ομάδα αναγκάζεται να υποστεί εξαιρετικές δυσκολίες, τότε, εφόσον οι γυναίκες αποτελούν υποκατηγορία αυτής της ομάδας, μπορεί να βεβαιωθεί ότι οι γυναίκες αυτές θα πληγούν δυσανάλογα. Λόγω των υφιστάμενων διαφορών μεταξύ της ζωής των ανδρών και των γυναικών, που συνήθως εκδηλώνονται ως διαφορές στους κανόνες του φύλου, στην πορεία της απασχόλησης, στις ευθύνες φροντίδας και στο ρόλο στην οικογένεια, τα προγράμματα που απαιτούν περαιτέρω δυσκολίες απλώς επιδεινώνουν τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες σε μεγαλύτερο βαθμό. Αυτό μας φέρνει στις συνθήκες υπό τις οποίες βρίσκονται οι μετανάστες του Ηνωμένου Βασιλείου στη συνεχιζόμενη πανδημία.
Κατ’ αρχάς, οι τομείς στους οποίους απασχολείται το μεγαλύτερο ποσοστό των μεταναστριών έχει διαπιστωθεί ότι επηρεάζονται περισσότερο από τα μέτρα που σχετίζονται με το λουκέτο και έχουν θεσπιστεί εν όψει του covid-19 – τομείς όπως η καθαριότητα, η οικιακή εργασία, η φιλοξενία και η φροντίδα των παιδιών. Ιδιαίτερα δεδομένης της επισφαλούς κατάστασης της απασχόλησης που βιώνει ήδη ένα δυσανάλογα μεγάλο μέρος των μεταναστριών, η οποία εκφράζεται με συμβάσεις μηδενικών ωρών, θέσεις με χαμηλές αμοιβές και ώρες εργασίας, αυτοαπασχόληση κ.λπ., ακόμη και τα μέτρα για το λουκέτο που αποσκοπούν στην ανακούφιση της εκτεταμένης ανεργίας απέτυχαν να προσφέρουν ανακούφιση.
Σαν να μην έφτανε η ξαφνική, απροσδόκητη απασχόληση που θέτει σε κίνδυνο τη σταθερότητά τους, η βίζα πολλών μεταναστριών και, επιπλέον, η ανεξαρτησία τους, βρίσκουν εργασία απαραίτητη για τη συνέχιση της άνετης ύπαρξής τους. Θεωρούμενη κατά παράβαση του άρθρου 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, η πολιτική του Ηνωμένου Βασιλείου, “μη προσφυγή σε δημόσια κονδύλια” (NRPF), επιτρέπει την άρνηση βασικών υπηρεσιών, συμπεριλαμβανομένων οικονομικών και ιατρικών υπηρεσιών, όπως το Universal Credit ή το NHS, σε όσους μετανάστες κρίνονται “ανάξιοι” (άνεργοι). Δεν αποτελεί έκπληξη, λοιπόν, ότι οι μετανάστριες που μένουν άνεργες αντιμετωπίζουν περαιτέρω επιπτώσεις που αναπόφευκτα σημαίνουν την καταδίκη τους. Αυτό είναι ακόμη πιο επίκαιρο αν αναλογιστεί κανείς την περίπτωση των μεταναστριών χωρίς χαρτιά (είτε είναι ήδη ευάλωτες και δεν έχουν λάβει άσυλο, είτε είναι θύματα εμπορίας, είτε βρίσκονται υπό άλλες μορφές εργασιακής ή σεξουαλικής εκμετάλλευσης), οι οποίες συχνά έχουν μεγαλύτερη ανάγκη από τέτοιες υπηρεσίες για να μπορέσουν να ξεφύγουν.
Όσον αφορά τους παράγοντες που αναφέρθηκαν προηγουμένως, οι οποίοι παρουσιάζουν μια κατάσταση για τις γυναίκες που διαφέρει σημαντικά από εκείνη που αντιμετωπίζουν οι άνδρες, οι γυναίκες μετανάστριες είναι πιο πιθανό από τους άνδρες συναδέλφους τους να είναι εξαρτώμενες από άλλους μετανάστες. Αυτό σημαίνει για το νομικό τους καθεστώς ότι, προκειμένου να συνεχίσουν να ζουν στο Ηνωμένο Βασίλειο, αναγκάζονται να παραμείνουν σε αυτή τη σχέση. Σε συνδυασμό με άλλες επιρροές που καθιστούν τις γυναίκες πιο επιρρεπείς στη σχεσιακή κακοποίηση από ό,τι τους άνδρες, σημαίνει ότι οι μετανάστριες παραγνωρίζονται πολύ συχνά από τις πολιτικές που περιορίζουν τη νομική προσφυγή των μεταναστών και τη σταθερότητα της απασχόλησης/κατοίκησης. Από την άλλη πλευρά, αν μια γυναίκα μετανάστρια επιλέξει να μην αντιμετωπίσει την εξαθλίωση λόγω της εγκατάλειψης μιας σχέσης, καθίσταται πιο ευάλωτη στον εξαναγκασμό, την κακοποίηση, τον έλεγχο ή τη σωματική βία, καθένα από τα οποία είναι πρόβλημα από μόνο του χωρίς να επιδεινώνεται από το άθλιο μεταναστευτικό σύστημα του Ηνωμένου Βασιλείου.
Είναι προφανές ότι το μεταναστευτικό σύστημα του Ηνωμένου Βασιλείου είναι κακοσχεδιασμένο- κανείς δεν το γνωρίζει αυτό καλύτερα από τις μετανάστριες. Είναι ζωτικής σημασίας να εισαχθούν προγράμματα που να αντιμετωπίζουν τη διασταύρωση τόσο των μεταναστών όσο και των γυναικών, και όσο πιο σύντομα τόσο το καλύτερο.
Παραπομπές:
https://wbg.org.uk/wp-content/uploads/2021/03/Covid-19-and-economic-challenges-for-migrant-women.pdf
24 Νοεμβρίου 2021
Τα εμπόδια για την ένταξη των γυναικών προσφύγων και αναγκαστικών μεταναστριών στην Ισπανία.
Οι διακρίσεις και ο αποκλεισμός που υφίστανται οι πρόσφυγες και οι αναγκαστικοί μετανάστες πολλαπλασιάζονται και είναι πιο οδυνηρές στην περίπτωση των γυναικών για το γεγονός και μόνο ότι είναι γυναίκες.
Ως γυναίκες, οι γυναίκες πρόσφυγες διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο κινδύνου και διακρίσεων από ό,τι οι άνδρες πρόσφυγες. Εξαιτίας αυτού πολλές από αυτές βρίσκονται σε καταστάσεις βίας, εμπορίας ανθρώπων και κανονισμένων γάμων. Στην πραγματικότητα, σύμφωνα με τις εκθέσεις της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες για το περασμένο έτος, αυτό ισχύει για το ήμισυ των 82,4 εκατομμυρίων εκτοπισμένων στον κόσμο. Ωστόσο, δεν διατίθενται αρκετοί πόροι για την αντιμετώπιση των ειδικών αναγκών και συνθηκών των γυναικών και των κοριτσιών. Εκτός από αυτή την πραγματικότητα, οι γυναίκες έχουν χειρότερες πιθανότητες στους τομείς της πρόσβασης στην υγειονομική περίθαλψη, της απασχόλησης και της πρόσβασης σε νόμιμες άδειες παραμονής.
Επιπλέον, με το ξέσπασμα της παγκόσμιας πανδημίας, η διαδικασία ένταξης των μεταναστών, και πιο συγκεκριμένα των προσφύγων και των αιτούντων άσυλο, έχει διαταραχθεί σε μεγάλο βαθμό και συνεχίζει να επιδεινώνεται καθώς η πανδημία επεκτείνεται.
Ενώ είναι αλήθεια ότι η Ισπανία προσπάθησε να προσαρμοστεί στις νέες ανάγκες και να δράσει γρήγορα, πρόκειται για βιαστικά σχεδιασμένα μέτρα όπου όλα έπρεπε να χτιστούν από το μηδέν. Από την άποψη αυτή, αξίζει να επισημανθούν ορισμένες δράσεις, όπως η παράταση των αδειών διαμονής ή η αναστολή των ημερομηνιών λήξης των διοικητικών εγγράφων. Όμως, παρά τα παραδείγματα αυτά καλών πρακτικών, η κατάσταση έκτακτης ανάγκης επηρέασε και δυσκόλεψε τις συνθήκες τους, σε σύγκριση με τον γενικό πληθυσμό, όσον αφορά την απασχολησιμότητα, την πρόσβαση στη στέγαση και την κάλυψη των βασικών αναγκών, καθώς και την ψυχοκοινωνική φροντίδα που χρειάζεται αυτός ο πληθυσμός. Η κοινωνική και τεχνολογική απομόνωση περιπλέκει περαιτέρω την κατάστασή τους, διευρύνοντας το ψηφιακό χάσμα, ιδίως για τις γυναίκες.
Αξίζει να αναφερθεί η εκπόνηση του Στρατηγικού Σχεδίου για την περίοδο 2022-2015 από τις Γυναίκες του ΟΗΕ, οι οποίες επιδιώκουν την επίτευξη των Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης πριν από το 2030. Σε αυτό, θεσπίζει μέτρα όπως η κινητοποίηση μιας επείγουσας και διαρκούς δράσης προς την κατεύθυνση της ισότητας των φύλων και της ενδυνάμωσης των γυναικών και των κοριτσιών. Κατά την αξιολόγηση της εφαρμογής αυτών των μέτρων, θα πρέπει να αναλύσουμε πώς συμβάλλουν στην καταπολέμηση των προκλήσεων και των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες μετανάστριες και πρόσφυγες, οι οποίες είναι
Πρόσβαση σε κοινωνικές υπηρεσίες και υπηρεσίες ασφάλειας, δεδομένου ότι οι γυναίκες αντιμετωπίζουν μεγαλύτερες διακρίσεις, σεξουαλική βία και διακρίσεις λόγω φύλου.
- Πρόσβαση σε πληροφορίες, μητρώα και ιθαγένεια. Συνήθως συναντούν μεγαλύτερα εμπόδια κατά την εξέταση των αιτήσεων ασύλου και ιθαγένειας.
- Πρόσβαση σε οικονομικές ευκαιρίες. Οι γυναίκες πρόσφυγες και αναγκαστικές μετανάστριες ξεκινούν από μια μειονεκτική κατάσταση όσον αφορά την εκπαίδευση και τις ευκαιρίες απασχόλησης.
12 Δεκεμβρίου 2021
Η εξ αποστάσεως εργασία γίνεται ολοένα και πιο συνηθισμένη κατά τη διάρκεια της πανδημίας του Covid-19 και πολλές εταιρείες που προηγουμένως αντιστέκονταν στη δυνατότητα εξ αποστάσεως εργασίας έχουν πλέον οδηγηθεί στο να την υποστηρίξουν. Η ευρύτερη διαθεσιμότητα για ευκαιρίες εργασίας εξ αποστάσεως θα μπορούσε επίσης να υποστηρίξει τους πρόσφυγες. Θα τους έδινε την ευκαιρία να αποκτήσουν οικονομική ανεξαρτησία, καθώς θα είχαν περισσότερες ευκαιρίες και η έλλειψη διαθέσιμων θέσεων εργασίας στην περιοχή υποδοχής τους δεν θα δημιουργούσε πρόβλημα. Για παράδειγμα, ένα άρθρο στον ιστότοπο του Ινστιτούτου Newlines αναφέρει ότι «η αύξηση των ευκαιριών εξ αποστάσεως εργασίας αντιμετωπίζει όχι μόνο τα μέσα διαβίωσης των προσφύγων αλλά και το σημαντικό χάσμα ταλέντων που βιώνουν πολλές εταιρείες των ΗΠΑ», οι οποίες δεν ανταγωνίζονται άμεσα τον τοπικό πληθυσμό. Προτείνουν ότι η συνεργασία μεταξύ διαφορετικών παραγόντων, του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα –κυβερνήσεις, ΟΗΕ, ΜΚΟ, φορείς παροχής κατάρτισης και ιδιωτικός τομέας– είναι απαραίτητη προκειμένου οι πρόσφυγες να μπορούν να επωφεληθούν από τις δυνατότητες εργασίας εξ αποστάσεως . Αυτό το μοντέλο μπορεί επίσης να εφαρμοστεί σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες.
Ωστόσο, το νόμιμο εργασιακό καθεστώς των προσφύγων θα μπορούσε να είναι ένα ζήτημα και είναι σημαντικό να υπάρχουν κατάλληλα νομικά πλαίσια για μια τέτοια εργασία, ώστε να διασφαλίζεται η επαρκής νομική προστασία για τους πρόσφυγες που εργάζονται εξ αποστάσεως.
Υπάρχουν ήδη πρωτοβουλίες από ορισμένους ιδιωτικούς και δημόσιους φορείς για τη διευκόλυνση της εξ αποστάσεως εργασίας για τους πρόσφυγες – για παράδειγμα η Remote, μια παγκόσμια εταιρεία μισθοδοσίας, φορολογίας και συμμόρφωσης έχει δημιουργήσει μια πρωτοβουλία Remote for Refugees. Το πρόγραμμα προσφέρει δωρεάν παγκόσμια απασχόληση για όλους τους πρόσφυγες που ζουν αυτήν τη στιγμή σε χώρες όπου έχουν οντότητα, καθιστώντας εύκολη και οικονομικά αποδοτική για τις επιχειρήσεις να επενδύσουν σε ταλέντο προσφύγων.
Οι βιομηχανίες εξ αποστάσεως εργασίας μπορούν να περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, τεχνολογία, μεταφράσεις, εκπαίδευση, διοίκηση, χρηματοδότηση, μάρκετινγκ και διαφορετικούς τομείς έρευνας. Με τις κατάλληλες ευκαιρίες κατάρτισης για τους πρόσφυγες και ένα νομικό πλαίσιο που εστιάζει στο θέμα, η εξ αποστάσεως εργασία θα μπορούσε να γίνει βιώσιμη επιλογή για πολλούς πρόσφυγες ανεξάρτητα από τη χώρα υποδοχής τους, βοηθώντας τους να αποκτήσουν ανεξαρτησία και να εισέλθουν στην επαγγελματική ζωή.
Παραπομπές:
- Charles, L. 2021, Giving Refugees Employment Opportunities Through Remote Work. https://newlinesinstitute.org/refugees-and-forced-displacement/giving-refugees-employment-opportunities-through-remote-work/
- Molina, G. 2021, Remote Announces New Program to Give Refugees Remote Work Opportunities. https://thinkremote.com/remote-for-refugees-program/
- Charles, L. 2021, How remote work could help refugees. https://www.weforum.org/agenda/2017/11/remote-work-could-help-refugees/
16 Νοεμβρίου 2021
Το 2018, σύμφωνα με έκθεση του Συμβουλίου της Ευρώπης, οι γυναίκες αντιπροσώπευαν το 51,8% των νεοεισερχόμενων στη Γαλλία, ωστόσο φαίνονται αόρατες στα μέσα ενημέρωσης.
Σύμφωνα με τους Margaux Bornet και Léonie Samel, σκηνοθέτες του ντοκιμαντέρ La France en vrai (Η πραγματική Γαλλία), οι γυναίκες πρόσφυγες παραμένουν στο παρασκήνιο για πολιτιστικούς λόγους μερικές φορές και κυρίως για λόγους ασφαλείας. Για αυτόν τον λόγο, αποφάσισαν να γυρίσουν αυτό το βίντεο ντοκιμαντέρ για τις εξόριστες μητέρες εξερευνώντας θέματα που σχετίζονται με τη συμφιλίωση της εξορίας και της μητρότητας.
Σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές που εξέδωσε το Συμβούλιο της Ευρώπης σε μια έκθεση με τίτλο «Προστασία των δικαιωμάτων των μεταναστών, των προσφύγων και των γυναικών και κοριτσιών που αιτούνται άσυλο»: Πολλές γυναίκες και κορίτσια έχουν πέσει θύματα σοβαρών μορφών βίας λόγω φύλου στα καταλύματα υποδοχής και κράτησης σε όλη την Ευρώπη. Τα μέτρα που αφορούν το φύλο για την αντιμετώπιση αυτής της βίας, συμπεριλαμβανομένης της αστυνόμευσης με ευαισθησία ως προς το φύλο, των καταφυγίων, της παροχής συμβουλών και των προγραμμάτων πρόληψης λείπουν πολύ. Υπάρχει επίσης έλλειψη εγκαταστάσεων υγιεινής, χώρων διαχωρισμένων ως προς το φύλο και ασφαλών χώρων. Το 2017, η ένωση GSF (Γυναικολογία χωρίς Σύνορα) αποκάλυψε στο «le journal des femmes» ότι το 70% των μεταναστριών είχε βιώσει βία, ηθική, σωματική ή σεξουαλική. Η GSF είναι μια μη κυβερνητική οργάνωση, στόχος της οποίας είναι να βοηθήσει τις γυναίκες σε επισφαλείς καταστάσεις σε όλο τον κόσμο όπου η ανάπτυξη, η αξιοπρέπεια και η υγεία τους παραμελούνται, απειλούνται ή αρνούνται.
Τα CADA (Κέντρα Υποδοχής Αιτούντων Άσυλο) προσφέρουν στους αιτούντες άσυλο χώρο διαμονής όσο εξετάζεται η αίτησή τους για το καθεστώς του πρόσφυγα. Αυτή η υποδοχή περιλαμβάνει διαμονή, καθώς και διοικητική υποστήριξη (βοήθεια με τη διαδικασία αίτησης ασύλου), κοινωνική υποστήριξη (πρόσβαση σε υγειονομική περίθαλψη, σχολική εκπαίδευση για παιδιά κ.λπ.) και οικονομική βοήθεια με τρόφιμα. Τα CADA γενικά διοικούνται από ενώσεις ή εταιρείες. Υπάρχουν περισσότερα από 300 CADA στη Γαλλία, συμπεριλαμβανομένων 22 στην περιοχή του Καλαί.
Είναι καιρός να φέρουμε τα δικαιώματα των γυναικών και της μητέρας στο μέτωπο των δράσεων βοήθειας των μεταναστών, καθώς μαζί με τα παιδιά τους είναι οι πιο ευάλωτοι και ωστόσο οι λιγότερο φροντισμένοι πρωταγωνιστές στη μεταναστευτική κρίση.
Παραπομπές:
25 Οκτωβρίου 2021
Οι αλυσιδωτές επιπτώσεις των κακών αγγλικών Κατανόησης για τους μετανάστες στο Ηνωμένο Βασίλειο
Μετατοπίζοντας τώρα το επίκεντρο από το άρθρο της προηγούμενης εβδομάδας και εξετάζοντας την κατάσταση των μεταναστριών στην Ηνωμένου Βασιλείου, μπορούμε ωστόσο να δούμε πολλές ομοιότητες (μεταξύ του Ηνωμένου Βασιλείου, της Ιρλανδίας και των υπόλοιπων της ΕΕ). Για άλλη μια φορά, βλέπουμε την κατάσταση των μεταναστριών να παραβλέπεται από τις ευρύτερες πολιτικές οι οποίες επιλέγουν να επικεντρωθούν στους μετανάστες γενικά. Αυτός ο παράγοντας αποδεικνύεται μόνο πιο εμφανής για τις γυναίκες πρόσφυγες, οι οποίες τείνουν να βρίσκονται σε πιο ευάλωτη θέση για προφανείς λόγους. Επιπλέον, λόγω της πολιτικής του Ηνωμένου Βασιλείου για την “υποχρεωτική διασπορά”, ακόμη και εκείνες οι γυναίκες πρόσφυγες που μπορεί να έχουν καταφέρει να αποκτήσουν ένα στήριγμα στην πρόσβαση στην εργασία, στην εκπαίδευση ή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης θα βρίσκουν τακτικά την πρόοδό τους να διακόπτεται. Αυτό επηρεάζει σοβαρά τις γυναίκες πρόσφυγες ιδιαίτερα και απλώς δυσκολεύει περισσότερο την ενσωμάτωση και την επίτευξη των επιπέδων υποστήριξης που χρειάζονται.
Όσον αφορά την απασχόληση, μια κοινή πτυχή της γυναικείας μετανάστευσης στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι ότι αυτή η ομάδα έχει χαμηλότερα αμειβόμενες θέσεις εργασίας, λιγότερο σταθερές θέσεις εργασίας και θέσεις εργασίας χειρότερης ποιότητας (οι οποίες μπορεί να περιλαμβάνουν διάφορους παράγοντες, όπως λίγες ώρες εργασίας, παράτυπες αμοιβές, επικίνδυνες ή ανθυγιεινές συνθήκες εργασίας, κ.λπ.). Το Παρατηρητήριο Μετανάστευσης, μια πολύ χρήσιμη πηγή για το παρόν έργο, προσδιορίζει ότι ένα σημαντικό εμπόδιο για αυτή τη διασταύρωση ανθρώπων είναι ότι οι μετανάστριες μπορεί να έχουν μεταβιβάσιμες δεξιότητες άφθονες, αλλά είναι πολύ πιο πιθανό από τους άνδρες να μην έχουν αποκτήσει αυτές τις δεξιότητες επίσημα αναγνωριστούν. Η “δεύτερη βάρδια” που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενες γυναίκες με οικογένειες είναι, φυσικά, ένα σημαντικό παράδειγμα μιας τέτοιας ικανότητας για εργασία που δεν αναγνωρίζεται, αλλά οι γυναίκες πρόσφυγες είναι επίσης είναι πιθανότερο από τους περισσότερους να είχαν ανεπαρκή πρόσβαση στην εκπαίδευση στην προηγούμενη ζωή τους, με αποτέλεσμα περαιτέρω δεξιότητες που δεν αναγνωρίζονται. Όταν πρόκειται τόσο για τους υποψήφιους εργοδότες όσο και για τις πολιτικές που αφορούν αυτές τις γυναίκες, οι υπάρχουσες ικανότητές τους θα έπρεπε να λαμβάνονται περισσότερο υπόψη.
Το γλωσσικό εμπόδιο κάνει την επανεμφάνισή του τώρα, με άμεσες συνδέσεις μεταξύ των αγγλικών γλωσσομάθειας και του εισοδήματος των νοικοκυριών, επηρεάζοντας περαιτέρω τα επίπεδα πρόσβασης σε επαρκή υγειονομική περίθαλψη, φροντίδα των παιδιών, την εκπαίδευση και την απασχόληση. Ενώ η γλώσσα από μόνη της μπορεί να μην φαίνεται εγγενής εμπόδιο, η χαμηλή κατανόηση της αγγλικής γλώσσας επιδεινώνει τα πολλά προβλήματα που προηγουμένως που αναφέρθηκαν. Τελικά, η επικοινωνία αποτελεί βασικό συστατικό στοιχείο για την αποτελεσματική παροχή. Η εκμάθηση της γλώσσας είναι ζωτικής σημασίας, σε όλες τις πτυχές της ζωής, για την ενσωμάτωση των μεταναστών, και ιδίως για τις μετανάστριες.
Παραπομπές:
https://migrationobservatory.ox.ac.uk/resources/briefings/english-language-use-and-proficiency-of-migrantsin-the-uk/
https://evidence.nihr.ac.uk/alert/enhanced-communication-and-staff-training-could-improve-the-experienceof-maternity-services-for-asylum-seeking-women/
https://ec.europa.eu/migrant-integration/feature/integration-of-migrant-women
20 Οκτωβρίου 2021
Η διασταύρωση των εμποδίων που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες πρόσφυγες
Η εξέταση των εμποδίων που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες που περιλαμβάνονται σε αυτό το πρόγραμμα αποκαλύπτει πολυάριθμα εμπόδια, ορισμένα πιο προφανή από άλλα. Ορισμένα από αυτά τα εμπόδια βασίζονται στο φύλο, ορισμένα έχουν φυλετικά κίνητρα, αλλά είναι σημαντικό να τονίζεται συνεχώς η διασταύρωση των θεμάτων που αντιμετωπίζουν οι μετανάστριες στο σύνολό τους, αλλά και οι γυναίκες πρόσφυγες συχνά σε μεγαλύτερο βαθμό, και όχι μόνο επειδή οι πρόσφυγες τείνουν να βρίσκονται σε πιο ευάλωτη θέση. Σε τελική ανάλυση, αυτό είναι το ζητούμενο – η ευαλωτότητα.
Μια έκθεση, η οποία εστιάζει ειδικά στα εμπόδια που αντιμετωπίζουν οι μετανάστριες στην Ιρλανδία, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η πρωταρχική τριάδα των εμποδίων (και είναι η πρώτη τριάδα με σημαντική διαφορά) είναι το γλωσσικό εμπόδιο, η περιορισμένη παροχή αδειών εργασίας από τη χώρα υποδοχής και η εκτεταμένη κόστος και οι ευθύνες για τη φροντίδα των παιδιών. Αυτοί οι παράγοντες τείνουν να επηρεάζουν τις γυναίκες περισσότερο από τους άνδρες λόγω ποικίλων ανησυχιών.
Ενώ οι αιτήσεις για άδεια εργασίας (μπλε κάρτα) από μετανάστες στην Ιρλανδία γενικά είναι διεκπεραιώνονται αρκετά αργά (με χρόνους αναμονής που μερικές φορές ξεπερνούν τον ένα χρόνο), οι μετανάστες και οι πρόσφυγες γυναίκες επηρεάζονται αρνητικά από το ζήτημα αυτό σε μεγαλύτερο βαθμό από ό,τι οι άνδρες, λόγω του ότι η Ιρλανδία πολιτικές οικογενειακής επανένωσης. Αυτές οι πολιτικές επανένωσης, ενώ παρέχουν την ώθηση για την φιλοξενήσουν οικογένειες που χωρίστηκαν (ενδεχομένως, όπως στην περίπτωση πολλών προσφύγων) λόγω καταστροφής, αποτυγχάνουν να ενσωματώσουν τα απασχολήσιμα χαρακτηριστικά αυτών που γίνονται δεκτοί. Αυτό είναι ένα σοβαρό πρόβλημα, ιδίως για τις γυναίκες, λόγω της δυσανάλογης κατανομής της πολιτικής αυτής που επηρεάζει το φύλο διασταύρωση.
Το γλωσσικό εμπόδιο, σημαντικό σημείο εστίασης του παρόντος σχεδίου, μπορεί να εκδηλωθεί σε διάφορες μορφές μορφές. Επιπλέον, το εμπόδιο αυτό συνδέεται στενά με τα πολιτιστικά εμπόδια, όσον αφορά τους μετανάστες ευαισθητοποίηση των μεταναστών για την τοπική νομοθεσία περί απασχόλησης. Μαζί, όπως τονίζεται σε μια έκθεση που διερευνά σοβαρές εργασιακή εκμετάλλευση των μεταναστριών, αυτά συντίθενται σε παράνομες συνθήκες εργασίας, είτε πρόκειται για περιορισμένες αμοιβές, ακατάλληλες συνθήκες εργασίας, εξαντλητικά ωράρια και ο κατάλογος συνεχίζεται… Προφανώς, αυτή η ομάδα ανθρώπων αντιμετωπίζει προκλήσεις πρωτόγνωρες για πολλούς από εμάς, οι οποίες αντανακλάται στα σχετικά υψηλά ποσοστά ανεργίας τους. Η αντιμετώπιση αυτού του καθήκοντος θα απαιτήσει τη συνεκτίμηση των διαφόρων πτυχών της εμπειρίας της γυναίκας πρόσφυγα και την παροχή ολοκληρωμένη υποστήριξη σε αυτές τις κατευθύνσεις.
Παραπομπές:
https://www.newcommunities.ie/assets/files/pdf/162202995215370681.pdf
https://www.oecd.org/els/soc/Faces-of-Joblessness-in-Ireland.pdf
https://ec.europa.eu/migrant-integration/feature/integration-of-migrant-women
https://fra.europa.eu/sites/default/files/fra_uploads/severe-labour-exploitation-country_ie.pdf
11 Οκτωβρίου 2021
Η πλειοψηφία των μεταναστών που ζουν στο Ηνωμένο Βασίλειο ανέφεραν ότι χρησιμοποιούν τα αγγλικά ως πρώτη γλώσσα. Αυτό, ωστόσο, δεν ισχύει για όλους τους μετανάστες. Η έρευνα που πραγματοποιήθηκε από το Παρατηρητήριο Μετανάστευσης δείχνει ότι οι μετανάστες που χρησιμοποιούν τα αγγλικά ως πρώτη γλώσσα είναι πιο πιθανό να βρουν απασχόληση και να έχουν υψηλότερες αποδοχές. Αυτό δημιουργεί μεγάλη πίεση για ενήλικες μετανάστες που μετακομίζουν στο Ηνωμένο Βασίλειο καθώς το να μην μάθουν αγγλικά ή να δυσκολευτούν να μάθουν αγγλικά θα περιορίσει τις ευκαιρίες τους.
Ενώ στο Ηνωμένο Βασίλειο προσφέρουμε μαθήματα ESOL, μεταξύ των ετών 2010/11 έως 2017/18 παρατηρήθηκε μείωση των συμμετεχόντων. Αυτό μπορεί να οφείλεται στην έλλειψη κατάλληλων μαθημάτων, αλλά μπορεί επίσης να οφείλεται σε έλλειψη χρηματοδότησης και στις εκτεταμένες λίστες αναμονής. Ενώ δεν υπάρχουν συγκεκριμένοι προϋπολογισμοί για τα μαθήματα για άτομα που μαθαίνουν αγγλικά ως δεύτερη γλώσσα, υπάρχει ένα κριτήριο για το ποιος μπορεί να λάβει χρηματοδότηση. Κατά συνέπεια, άτομα που δεν δικαιούνται χρηματοδότηση ενδέχεται να έχουν δυσκολία πρόσβασης σε ένα από αυτά τα μαθήματα.
Οι κατάλληλες ευκαιρίες θα πρέπει να είναι προσβάσιμες σε όλους, ανεξάρτητα από το ιστορικό και τις εμπειρίες τους. Οι στατιστικές δείχνουν ότι τα άτομα με μεγαλύτερη κατανόηση της αγγλικής γλώσσας έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες απασχόλησης και υψηλότερης αμοιβής, αλλά αυτή η προσδοκία δεν πρέπει να υπάρχει. Το Ηνωμένο Βασίλειο να περιμένει από τους μετανάστες να μάθουν αγγλικά ανεξάρτητα από το ιστορικό και τις εμπειρίες τους είναι απλώς εξωπραγματικό. Πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικοί στο τι μπορεί να σημαίνει αυτό για αυτούς και ενώ η πλειοψηφία των μεταναστών μπορεί να είναι πρόθυμοι να μάθουν αγγλικά, η προσβασιμότητα σε αυτά τα μαθήματα και τα οικονομικά μπορεί να μην είναι εύλογη για όλους .
Παραπομπές:
We need to be careful about demanding migrants speak English | Rosie Driffill | The Guardian
1 Οκτωβρίου 2021
Μια πρόσφατη έρευνα που πραγματοποιήθηκε από το Παρατηρητήριο Μετανάστευσης έδειξε ότι οι άνθρωποι που μεταναστεύουν για να ζητήσουν ασύλου είναι πιο πιθανό να είναι άνεργοι σε σχέση με αυτούς που μεταναστεύουν για οικογένεια, εκπαίδευση ή εργασία. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τις γυναίκες αιτητές ασύλου.
Κοιτάζοντας την έρευνα που πραγματοποίησε το Παρατηρητήριο, είναι σαφές ότι υπάρχει και υπερβολική αλλά και χαμηλή εκπροσώπηση μεταναστών σε ορισμένα επαγγέλματα. Η πλειοψηφία των απασχολούμενων μεταναστών εκτός ΕΕ φαίνεται να εργάζονται σε επαγγέλματα όπως καθαρίστριες και βοηθοί, εργαζόμενοι προσωπικής φροντίδας, λιανική κ.λπ. αυτές θεωρούνται “χαμηλής ειδίκευσης” δουλειές, ενώ βλέπουμε πολύ μικρή εκπροσώπηση σε επαγγέλματα όπως η διδασκαλία , επιχειρήσεις και διοίκηση, γενικοί υπάλληλοι πληκτρολογίου, κλπ. Αυτές θεωρούνται δουλειές «υψηλής εξειδίκευσης». Αυτή η λανθασμένη παρουσίαση ισχύει ιδιαίτερα για τις γυναίκες μετανάστριες. Οι στατιστικές δείχνουν ότι σε σύγκριση με τις γυναίκες που γεννήθηκαν στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι γυναίκες μετανάστριες και πιο συγκεκριμένα οι γυναίκες που αναζητούν άσυλο, είναι λιγότερο πιθανό να βρουν απασχόληση.
Αυτό το πρόβλημα ίσως να οφείλεται στην κατανόηση της αγγλικής γλώσσας. Οι άνθρωποι είναι πιο πιθανό να βρουν απασχόληση σε εταιρείες του Ηνωμένου Βασιλείου εάν έχουν τα αγγλικά ως πρώτη γλώσσα. Για μερικούς από αυτούς τους μετανάστες, τα αγγλικά μπορεί να μην είναι καν μια γλώσσα που γνωρίζουν και λόγω αυτού, δεν θα μπορούν να έχουν πρόσβαση στις ίδιες ευκαιρίες με άλλους μετανάστες ή πολίτες. Επιπλέον, το ποσοστό των προσφύγων που έχουν μεταβιβάσιμα προσόντα είναι χαμηλό. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να μην πληρούν τις προϋποθέσεις για να εργαστούν σε εργασίες «υψηλής ειδίκευσης» όπως η διδασκαλία.
Η αντιπροσώπευση είναι κάτι που σταδιακά αλλάζει με τα χρόνια. Περισσότεροι άνθρωποι και εταιρείες καταβάλλουν ενεργές προσπάθειες για να καταφέρουν λιγότερους αποκλεισμούς. Επιπλέον, προσπαθούν να προσφέρουν ευκαιρίες για να βοηθήσουν τις κοινότητες των μεταναστών να ευδοκιμήσουν και να τις εντάξουν στις κοινωνίες υποδοχής τους παρέχοντας πρακτικές και σχολές ξένων γλωσσών και δίνοντάς τους πρόσβαση στη δυνατότητα εκμάθησης αγγλικών και αυξάνοντας τις πιθανότητές τους για εύρεση εργασίας.
Μια πρόσφατη έρευνα που πραγματοποιήθηκε από το Παρατηρητήριο Μετανάστευσης έδειξε ότι οι άνθρωποι που μεταναστεύουν για να ζητήσουν ασύλου είναι πιο πιθανό να είναι άνεργοι σε σχέση με αυτούς που μεταναστεύουν για οικογένεια, εκπαίδευση ή εργασία. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τις γυναίκες αιτητές ασύλου.
Κοιτάζοντας την έρευνα που πραγματοποίησε το Παρατηρητήριο, είναι σαφές ότι υπάρχει και υπερβολική αλλά και χαμηλή εκπροσώπηση μεταναστών σε ορισμένα επαγγέλματα. Η πλειοψηφία των απασχολούμενων μεταναστών εκτός ΕΕ φαίνεται να εργάζονται σε επαγγέλματα όπως καθαρίστριες και βοηθοί, εργαζόμενοι προσωπικής φροντίδας, λιανική κ.λπ. αυτές θεωρούνται “χαμηλής ειδίκευσης” δουλειές, ενώ βλέπουμε πολύ μικρή εκπροσώπηση σε επαγγέλματα όπως η διδασκαλία , επιχειρήσεις και διοίκηση, γενικοί υπάλληλοι πληκτρολογίου, κλπ. Αυτές θεωρούνται δουλειές «υψηλής εξειδίκευσης». Αυτή η λανθασμένη παρουσίαση ισχύει ιδιαίτερα για τις γυναίκες μετανάστριες. Οι στατιστικές δείχνουν ότι σε σύγκριση με τις γυναίκες που γεννήθηκαν στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι γυναίκες μετανάστριες και πιο συγκεκριμένα οι γυναίκες που αναζητούν άσυλο, είναι λιγότερο πιθανό να βρουν απασχόληση.
Αυτό το πρόβλημα ίσως να οφείλεται στην κατανόηση της αγγλικής γλώσσας. Οι άνθρωποι είναι πιο πιθανό να βρουν απασχόληση σε εταιρείες του Ηνωμένου Βασιλείου εάν έχουν τα αγγλικά ως πρώτη γλώσσα. Για μερικούς από αυτούς τους μετανάστες, τα αγγλικά μπορεί να μην είναι καν μια γλώσσα που γνωρίζουν και λόγω αυτού, δεν θα μπορούν να έχουν πρόσβαση στις ίδιες ευκαιρίες με άλλους μετανάστες ή πολίτες. Επιπλέον, το ποσοστό των προσφύγων που έχουν μεταβιβάσιμα προσόντα είναι χαμηλό. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να μην πληρούν τις προϋποθέσεις για να εργαστούν σε εργασίες «υψηλής ειδίκευσης» όπως η διδασκαλία.
Η αντιπροσώπευση είναι κάτι που σταδιακά αλλάζει με τα χρόνια. Περισσότεροι άνθρωποι και εταιρείες καταβάλλουν ενεργές προσπάθειες για να καταφέρουν λιγότερους αποκλεισμούς. Επιπλέον, προσπαθούν να προσφέρουν ευκαιρίες για να βοηθήσουν τις κοινότητες των μεταναστών να ευδοκιμήσουν και να τις εντάξουν στις κοινωνίες υποδοχής τους παρέχοντας πρακτικές και σχολές ξένων γλωσσών και δίνοντάς τους πρόσβαση στη δυνατότητα εκμάθησης αγγλικών και αυξάνοντας τις πιθανότητές τους για εύρεση εργασίας.
11 Ιουνίου 2021
Η διεθνής μετανάστευση των γυναικών, με τις οικογένειές τους ή μόνη της, είναι ένα όλο και πιο σημαντικό και περίπλοκο φαινόμενο, αλλά παραμένει ανεπαρκής λόγω έλλειψης δεδομένων. Νέα στοιχεία από τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας (ΔΟΕ) προσφέρουν μερικές πληροφορίες για το προφίλ των γυναικών που αναζητούν εργασία και καλύτερες ευκαιρίες στο εξωτερικό.
Το 2017, οι γυναίκες αντιπροσώπευαν το 42% από τα 164 εκατομμυρίων μεταναστών εργαζομένων παγκοσμίως. Τα δεδομένα της ILOSTAT δείχνουν ότι το μερίδιο των γυναικών στον πληθυσμό μεταναστών σε ηλικία εργασίας αυξήθηκε κατά την τελευταία δεκαετία σε 24 από τις 63 χώρες για τις οποίες είναι διαθέσιμες χρονοσειρές.
Το ποσοστό των μεταναστριών σε ηλικία εργασίας με προχωρημένη εκπαίδευση (τριτοβάθμια και υψηλότερη) αυξήθηκε μεταξύ του 2009 και του 2019 σε 25 από τις 40 χώρες για τις οποίες υπάρχουν διαθέσιμα δεδομένα. Αυτή η τάση έχει παρατηρηθεί σε πολλές χώρες μέλη του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) από τη δεκαετία του 2000.
Ενώ οι γυναίκες έχουν συχνά χαμηλότερα ποσοστά απασχόλησης από τους άνδρες γενικά, το χάσμα μεταξύ των φύλων στην απασχόληση τείνει να είναι μεγαλύτερο μεταξύ των μεταναστών. Συνολικά, οι μετανάστριες είναι λιγότερο πιθανό να βρουν εργασία από τους άντρες μετανάστες, με αντίστοιχους μέσους δείκτες απασχόλησης προς πληθυσμό 75% και 85%.
Οι μετανάστριες είναι επίσης σε μειονεκτική θέση όσον αφορά την ποιότητα των θέσεων εργασίας που παίρνουν. Σε μια μεγάλη πλειοψηφία χωρών, είναι πιο πιθανό να εργάζονται σε στοιχειώδη επαγγέλματα από τους άνδρες. Για παράδειγμα, στη Γαλλία, το 24% των γυναικών μεταναστών εργαζόταν ως καθαριστής ή βοηθός το 2016.
Για περισσότερες πληροφορίες, ελέγξτε ολόκληρη τη μελέτη της ΔΟΕ:
“ILO Global Estimates on International Migrant Workers”, 2018, ILO Labour Migration Branch & ILO Department of Statistics
www.ilo.org/wcmsp5/groups/public/—dgreports/—dcomm/—publ/documents/publication/wcms_652001.pdf
10 Μαΐου 2021
Ένα σχετικά πρόσφατο βιβλίο συγκεντρώνει αφηγήσεις για 74 εργαζόμενες μετανάστριες από διάφορες χώρες και με διάφορα υπόβαθρα, οι οποίες έχουν εγκατασταθεί στο Ηνωμένο Βασίλειο από το 1945 έως το 2016. Η συγγραφέας, καθηγήτρια Linda McDowell, συνέλεξε όλες τις ιστορίες μέσω συνέντευξης των γυναικών μεταξύ του 1992 και 2012. Όπως τονίζει η συγγραφέας:
«Περισσότερες από 70 γυναίκες διηγούνται τις ιστορίες τους με τα δικά τους λόγια, αποκαλύπτοντας την τεράστια συμβολή τους σε αυτήν τη χώρα, όχι μόνο μέσω της εργασίας τους, αλλά και με το να μετατρέψουν το Ηνωμένο Βασίλειο σε μια πιο διαφορετική, ανεκτική χώρα. Η ρητορική της μετανάστευσης είναι μερικές φορές αρνητική, ιδιαίτερα πρόσφατα, αλλά ελπίζω ότι αυτές οι ιστορίες «συνηθισμένων» αλλά εμπνευσμένων ζωών θα βοηθήσουν στην καταπολέμηση της αρνητικότητας γύρω από τον αντίκτυπο της μετανάστευσης στο Ηνωμένο Βασίλειο ».
Αυτό που είναι ενδιαφέρον είναι ότι οι ζωές των προαναφερθέντων μεταναστριών έχουν περάσει σε συνήθως χαμηλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας, για τη φροντίδα άλλων, στα λεωφορεία, στα εργοστάσια, σε αναμονή σε τραπέζια ή για τους πιο τυχερούς και καλύτερα καταρτισμένους, διδασκαλία σε σχολεία και πανεπιστήμια ή εργάζονται σε τράπεζες, βιβλιοθήκες ή λειτουργικά θέατρα.
Για περισσότερες πληροφορίες, διαβάστε αυτό το άρθρο εδώ:
“Migrant women speak out about working life in the UK over the last 60 years”, 8th March 2016, University of Oxford
The European Commission support for the production of this publication does not constitute an endorsement of the contents which reflects the views only of the authors, and the Commission cannot be held responsible for any use which may be made of the information contained therein.
